Onze single mom Lisa is moeder van een zoon van bijna 9 en een dochter van 6. Soms komt ze voor situaties te staan die ze misschien wel met een partner had willen delen. Deze week heeft ze een boodschap voor die andere moeder. Die het soms niet ziet zitten.
Je had alle moed bij elkaar geraapt en bij de ene vriendin uitgesproken dat het even niet zo lekker met je gaat. Maar na de ‘het komt wel goed joh,’ hield je je mond en raapte je alle ballen die je juist had laten vallen weer van de grond.
De ballen die je eigenlijk niet weer allemáál wilde oprapen, slechts een selectie ervan. Maar je pakt ze toch allemaal, want het leven gaat door hè. Er moet toch gegeten, gewassen, gepoetst en gewerkt worden. Oja, en nog gesport, gedate en gelachen als het even kan. En niet vergeten: we moeten ook van onze kinderen genieten.
Technisch gezien heb je alles. Een kind, een huis, een auto en elkaar. Toch gaat het even niet lekker met je, en daar voel je schuldig door. Schuldig naar de lieve mensen om je heen, je kinderen en misschien nog wel het meest naar jezelf. Je ligt niet onder een brug te slapen in een kartonnen doos, want dán mag het inderdaad even niet zo lekker gaan. Met een dak boven je hoofd, een volle kledingkast en een nog vollere koelkast mag je niet klagen. Toch?
Steeds komt het even-niet-zo-lekker-stemmetje terug in je hoofd. Je wilt kunnen verklaren of verantwoorden naar de hele wereld waarom dat stemmetje er is, maar je kunt geen gegronde reden bedenken en dus telt ie niet.
Tóch komt ie telkens terug.
Je huilt zonder reden en je hebt zeeën van tijd maar het lukt je niet om een simpel wandelingetje te maken. Je hebt geen honger, en zelfs het lekkerste taartje sla je af. Je ligt ’s nachts wakker en bedenkt dan waarom je je zo voelt.
Maar het antwoord blijft weg.
Lieve jij,
Het mag. Het is legaal om je zo te voelen zonder uit te hoeven of kunnen leggen waarom je je zo voelt. Er hoeft geen reden te zijn. Er hoeft ook geen oplossing te zijn.
Soms is weten dat je niet de enige bent, genoeg.
Geen reacties