Lief-voor-elkaar-virus

‘Ik wil geen Jeugdjournaal meer kijken.’

‘Maar dat is je favoriete programma!’

‘Het gaat alleen nog maar over Corona. Ik wil dat woord niet meer horen.’

Mijn achtjarige dochter doet ijverig en met plezier haar dagelijkse schoolwerk, gaat graag in de middag naar buiten en wil veel knuffelen met haar moeder, maar van Corona wil ze niks (meer) weten. En dus gaat Het Jeugdjournaal in de ban. De tienerzoon maakt het allemaal niet zoveel uit (‘ik vind het wel leuk want het lijkt vakantie en ook weer niet want het is saai’), maar hij mist zijn vrienden wel. Groep 8 schoolwerk is saaaai, en hij produceert tijdens het maken van sommen zoveel decibellen dat ik me serieus zorgen maak over een gehoorbeschadiging bij zijn huisgenoten. Naast het geluid dat uit hem komt, heb ik – die normaal alleen thuis werkt – ineens ook te maken met een ietwat luid telefonerende thuiswerkende man. Mijn werkkamer is ingericht als vergaderzaal vanwaar hij tracht zijn eveneens gestresste medewerkers te ondersteunen. Aan het einde van de dag gaat hij ter ontspanning buiten een fietsenschuurtje timmeren. Ieder zijn hobby. Of vluchtgedrag. 

Ik heb mezelf de afgelopen jaren aangeleerd bij sombere- of gespannen gevoelens de sport- of yogaschool te bezoeken. Ik weet ook dat ik af en toe alleen MOET zijn. Om de prikkels los te laten, en op te laden. Niet kunnen ontsnappen aan de drukte, amper uitwijkmogelijkheden hebben, het kan me extreem benauwen. Ik hoor en lees verhalen van andere moeders die zoveel stress krijgen van het combineren van juf zijn, werken en het managen van ruzies, dat ze bang zijn voor een burnout. 

Ik neem Corona extreem serieus en ik voel ook een andere angst: welke gevolgen heeft deze stress op de geestelijke gezondheid van ouders en kinderen? In het laatste Jeugdjournaal dat we deze week keken, zagen we niet alleen de minister-president vragen van kinderen beantwoorden (hartverwarmend!), maar ook een item over de Kindertelefoon. Daar is het drukker dan ooit. Er bellen kinderen over Corona. En er bellen kinderen voor wie school de enige veilige en rustige plek was omdat er thuis geweld en ruzie is. Omdat hun ouders in een scheiding liggen. Uit cijfers van de politie blijkt ook dat er een toename is van huiselijk geweld. Het breekt mijn hart. 

Ik verkeer in de gelukkige omstandigheid dat ik in een mooi en tamelijk groot huis woon. Gelukkig getrouwd ben. Een tuin heb. Hoe deze tijd moet zijn als je met elkaar op een kleine oppervlakte zonder buitenruimte leeft, ik heb geen idee, maar ik buig ervoor. Ik probeer thuis in ieder geval zoveel mogelijk het-lief-voor-elkaar-virus te verspreiden. Hier zijn een paar ideeën voor het geval je dat ook wel kunt gebruiken:

• Breng je partner dagelijks een kopje thee. Met een paasei. En een kus. 
• Laat je tranen gaan als ze hoog zitten. Kruip tegen je partner aan. Bel je zus/vriendin/moeder/buurvrouw. Vertel hoe je je voelt. Dat je soms bang bent. En vraag hoe het met hen gaat.
• Knuffel je kinderen minimaal 15 keer per dag. En glimlach zoveel mogelijk tegen ze.
• Volg een online yoga- of sportles. Bewegen maakt blij en gezond. 
• Zet jezelf op een social media en nieuwsdieet, vooral ’s avonds.
• Zet minimaal eens per dag Dancing Queen aan en dans door de kamer.

Heb je ook een tip om het-lief-voor-elkaar-virus te verspreiden? Deel ‘m hieronder! 

Meer van dit soort tips hoor je trouwens in de speciale aflevering van de Club van Relaxte moeders-podcast die ik samen met Elsbeth opnam. Die kun je luisteren via Spotify, via je apple podcast speler of op je android via deze app. Of je gaat naar de player op deze site: via je telefoon kom je bij de player als je helemaal naar beneden scrollt en op je computer staat de player in de rechter balk on het boek.