Juf Marloes

Marloes is moeder van Willem (6 jaar) en Guusje (4 jaar) en blogt over haar rommelige en drukke leven.

“Ik wil jullie aan iemand voorstellen. Dit is Marloes en zij is volgend jaar ook jullie juf.” Vijfentwintig paar kinderogen kijken me verwachtingsvol aan. “Marloes gaat leren om een echte juf te worden en komt dat bij jullie in de klas doen”, gaat de directeur verder. Achterin klinkt een zachtjes “yes” en ik zie blije gezichtjes. Een nieuwe juf, dat is blijkbaar om te juichen.

Na de vakantie gaat het roer om

Zelf stond ik nog geen twee weken geleden ook te juichen. Ik hoorde dat ik een opleidingsplek te pakken had op een school binnen fietsafstand van huis. Na de vakantie gaat namelijk echt het roer om en start ik als zij-instromer in het basisonderwijs. En nu sta ik oog in oog met de kinderen die ik komend schooljaar “mijn” groep vijf mag noemen.

“Willen jullie iets van me weten?”, vraag ik ze nadat ik mezelf kort heb voorgesteld en een stuk of tien vingers schieten de lucht in. “Heeft u ook kinderen? Hoe heten ze? En hoe oud zijn ze? Komen die hier ook op school? Wat is uw lievelingskleur? Hoe lang bent u?” Belangrijke vragen om te stellen en om te beantwoorden. In hoog tempo beantwoord ik ze allemaal.

Dan moet het wel je roeping zijn

“En hoeveel weegt u?” Ik schiet in de lach en besef dat ik een goede keus heb gemaakt. Het worden beslist pittige jaren als ik moet studeren en werken, maar ik kijk enorm uit naar het opleidingstraject en kan niet wachten om echt voor de klas te staan.

“Vond je het spannend?” appt Elsbeth als ik thuis ben en haar vertel over de rondleiding die ik net kreeg. Ik app terug dat ik relaxt was en het eigenlijk alleen maar leuk vond. “Dan moet dit wel je roeping zijn”, is haar antwoord. En dat denk ik ook. Laat de tweede helft van mijn carrière maar beginnen.