Een grote mensenmassa. We moesten nog één of twee kilometer lopen en dan was de avondvierdaagse van dit jaar weer voorbij. De massa op het plein waar al het snoep was uitgereikt kwam in beweging. Ik liep naast een andere moeder tussen de meute. Teun was iets voor me naar de drumband gaan kijken. Ik probeerde hem al lopend tussen de benen en ruggen van andere kinderen en hun ouders te ontdekken. Was hij al verder gelopen? Ik liep een stukje door, probeerde me tussen de mensen door te wurmen, maar zag hem nog steeds niet. Nog iets meer naar voren dan? ‘Hebben jullie Teun gezien?’ vroeg ik aan bekende ouders in de zee van mensen. Iedereen begon om zich heen te kijken.
‘Nee, ik zie hem niet.’
‘Nee, niet gezien.’
De sliert mensen bewoog verder. Ik wist niet of ik door moest lopen of juist terug. De moeder van Madelief bood aan terug te gaan, ik zou verder naar voren gaan. Mijn hart bonkte inmiddels in mijn keel. Ik was Teun eigenlijk nog nooit kwijt geraakt. Hij is geen wegloper. Is altijd wel ergens in mijn kielzog. Of in die van zijn zus. Ik maak me niet zo snel zorgen om hem. Weet dat hij geen rare dingen doet. Maar hier, tussen honderden kinderen behangen met snoepkettingen en hun ouders, was ik – op zijn zachtst gezegd – voor het eerst in paniek en boos op mezelf dat ik hem niet goed in de gaten had gehouden.
Aan deze situatie moest ik denken toen ik de aankondiging van Serious Request van dit jaar zag. Voor het 14e jaar haalt radio 3FM in de week voor Kerstmis geld op voor een goed doel. Dit jaar met als doel ouders en kinderen te herenigen. Ik lees dat wereldwijd meer dan vier miljoen familieleden elkaar kwijt zijn door een ramp of conflict.
De paar minuten dat ik Teun kwijt was in de menigte van de vrolijke avondvierdaagse, is mijn enige ervaring met mijn kind kwijt raken. De gedachte dat je dat gebeurt terwijl je om je heen bommen hoort dreunen in plaats van ‘we zijn er bijna’s’ uit kindermonden, is niet te verteren.
Ik weet niet hoe lang ik Teun kwijt ben geweest. Of het vijf minuten waren of een kwartier. Het voelde sowieso als een uur. Ik had inmiddels een fiets gekregen van een vader die langs de kant stond en fietste langzaam, al turend, langs de stoet terug. Plotseling zag ik Teun op de nek van een vader die een t-shirt van onze school droeg.
‘Teun!’ riep ik en toen ik hem van de nek van die vader tilde moest ik me inhouden om niet heel hard te huilen. Hij was me al kwijt geweest op het plein met de drumband. Hij was niet gaan lopen toen hij mij niet zag. Toen bijna iedereen verdwenen was, is hij op iemand met een geel hesje afgestapt om te vertellen dat hij me kwijt was, samen zochten ze naar iemand van zijn school. Hij was wel even bang geweest. We knuffelden als gekken. En aan de finish kreeg hij een medaille.
Plaats een gezinsfoto voor Serious Request
3FM DJ Wijnand Speelman deed in zijn radioprogramma deze week een oproep aan iedereen om een familiefoto op social media te plaatsen met de hashtags #brengzeweersamen #SR17 #3FM. Doen jullie mee? Wij van de Club in ieder geval wel! Omdat we dankbaar zijn dat wij samen kunnen zijn, miljoenen kinderen en ouders zijn dat niet.
Steun door een familiefoto te posten en gebruik #brengzeweersamen #SR17 #3FM
Hier alle gezinsfoto’s van ons bloggersteam!
Geen reacties