Daniëlle is getrouwd met Jos en moeder van twee jongens en een meisje.
‘Jouw tijd komt wel weer.’ Ik kon die zin niet uitstaan, toen ik met mijn reflux baby Jesse en pittige peuter Mads in een soort vacuüm dreigde te belanden thuis. De korte nachten, de zorgen om Jesse, het niet-weten-wat-ik-met-die-pittige-buien-aan-moet gevoel dat ik had bij Mads… Elke keer dat ik een afspraak met een vriendin moest afzeggen, toch maar niet startte met een cursus of opleiding of op een gegeven moment zelfs mijn baan opzegde omdat het voor Jesses gezondheid nodig was, het voelde als een band om mijn borst die nóg strakker aangetrokken werd. Wat was dit dan voor tijd? En van wie was deze tijd dan als mijn tijd wel weer komt?
Inmiddels is Mads acht, Jesse zes en is Fenne er zelfs al ruim drie jaar bij. Er is al een tijd weer ruimte om creatieve dromen op te pakken. Zoals een kleinkunstcursus waar ik eindelijk weer liedjes mag maken. De knellende band is er niet meer, de kinderen gelukkig nog wel. Is mijn tijd dan nu weer gekomen?
Ik vind ‘jouw tijd komt wel weer’ steeds onaardiger klinken. Alsof de tijd met mijn kinderen, niet mijn tijd is. Alsof ik er niet had willen zijn, bij die pittige momenten.
Ik ontdekte een nieuw soort houden van.
Vanaf de geboorte van mijn eersteling ontdekte ik een nieuw soort houden van. Eentje die niet te vangen is in woorden, maar die ik in mijn tenen voel als Mads met glimmende ogen vertelt over welke superheld hij in zijn volgende stripboek gaat tekenen. Of als ik hoor: ‘Kom maar Fenne, ik help je wel. Mama is even boven.’. Het is onvoorwaardelijke, altijd aanwezige liefde die mijn leven overhoopgooide. Liefde die nog verder gegroeid is toen mijn tweede en derde kind geboren werden. Die liefde zorgt ervoor dat ik tijd wil maken om mijn kinderen de wereld te helpen ontdekken, dat ik van hun stralende ogen en de blote-buiken-dans door de kamer kan genieten. Het brengt gek genoeg ook meer liefde voor mijzelf. Ik mag van mezelf tegenwoordig veel minder moeten.
Mijn tijd is er dus altijd al geweest, alleen is die tijd veranderd. Ik heb opnieuw moeten leren én accepteren wat écht belangrijk voor me is en heb er een nieuwe opleiding en een aantal avondjes uit voor moeten laten. En ik heb de droombaan van toen ingeruild voor nieuwe, mooie projecten die nu beter bij mij en mijn gezin passen.
Is dat altijd makkelijk? Nee. Maar ondanks dat dingen heel anders gaan dan voordat de kinderen er waren, vind ik het eigenlijk prima zo. Ik wil mijn huidige tijd voor geen goud missen.
Geen reacties