Marloes is moeder van Willem (6 jaar) en Guusje (4 jaar) en blogt over haar rommelige en drukke leven.
Ik geniet nog even van het warme nazomerzonnetje in de tuin als een zachte plof verraadt dat de postbode zijn ronde maakt. Niet veel later rent mijn dochter in haar korte broek naar buiten, een glimmend magazine in haar hand wapperend. ‘Mama hij is er!!’ Ik hoef me niet lang af te vragen wat er bedoeld wordt met ‘hij’, want vrij luid schreeuwt ze er achteraan dat het grote speelgoedboek van Sinterklaas binnen is.
‘Mag ik aankruisen wat ik wil hebben? Ik doe met roze en dan kan Willem met blauw.’ Met een zucht sluit ik mijn ogen en ik denk aan de weken die gaan komen. We zitten nét lekker in het nieuwe schoolritme, maar de naderende hysterie is onvermijdelijk: ik voel de hete adem van die ouwe gek al in mijn nek. Hij komt. Er is geen ontkomen aan.
Met het managen van verwachtingen kan ik niet vroeg genoeg zijn
Vol verwachting kruist mijn kleine ekster het ene na andere speelgoed aan in het grote blauwe boek. ‘Ga je dat allemaal op je lijstje zetten? Ik weet niet of Sinterklaas zoveel cadeautjes mee kan nemen hoor.’ Het is pas oktober, maar het met het managen van de cadeauverwachtingen kan ik niet vroeg genoeg zijn. ‘Ik wil gewoon heel veel!’ Duidelijke taal en overigens niets nieuws.
In het midden van het boek vindt ze een aftelkalender voor pakjesavond en ze telt de vakjes. ‘Over 25 nachtjes al mama!’ Langzaam schud ik mijn hoofd en probeer ik aan een vierjarige uit te leggen dat het boek er wel erg vroeg is, dat de aftelkalender pas voor over meer dan een maand is en dat pakjesavond dus nog zeker zo’n vijftig nachtjes weg is.
Even lijkt ze teleurgesteld, maar ze herpakt zich als een professional en haalt haar schouders op. ‘Dan heb ik extra lang om cadeautjes uit te kiezen.’ Tevreden kruist ze verder in het speelgoedboek terwijl ik weer in de tuin ga zitten. Op de achtergrond wordt zachtjes ‘Zie ginds komt de stoomboot’ ingezet. Hij komt, hij komt. Veel te vroeg.
Geen reacties