Ze zijn naar school. De kinderen zijn eindelijk naar school! Het is zover. Geen tafel vol schriftjes, potloden en rekenvellen. Geen hutten in de huiskamer. Geen herrie op de achtergrond tijdens het werken. Geen ‘doe de deur eens achter je dicht’, ‘ruim je spullen nou eens op’, ‘nee, je mag geen filmpje kijken’. Het is leeg, rustig en stil. Hier heb ik weken naar uit gekeken.
Ik kan de hele dag aan de grote tafel zitten typen. Ik kan die berg achterstallig onderhoud wegwerken. Ik kan m’n overspoelde mailbox uitmesten. Ik kan zonder afleiding wel drie columns schrijven. Ik wil dat allemaal doen. Maar ik doe niks.
Ik staar voor me uit. Ik lees één mailtje en moet huilen. Ik typ een halve alinea en loop naar de trapkast om te kijken of er nog chips ligt, maar dat ligt er niet. Ik spreek mezelf vermanend toe dat ik nu niet, na al die stress en onrust, niks kan zitten doen. Dit is waar ik de dagen naar aftelde. Dit is waar ik zó’n behoefte aan had. Lekker werken, zonder afleiding en het lukt me niet.
Misschien moet ik even mediteren. Ik pak m’n telefoon voor m’n meditatieapp, maar open volledig automatisch Instagram en Twitter en voor ik het weet is er weer een uur voorbij. Kom op, ze zijn op school, nu moet het. Nu. Nu. Nu.
Ik ijsbeer door de woonkamer, ik zet nog een mok thee, ik loop weer naar de trapkast voor chips (nog steeds niks), ik staar naar m’n beeldscherm en ik jank nog eens een potje. En in plaats van m’n laptop uit te doen, op de bank te gaan liggen en te genieten van de rust, blijf ik de hele dag in deze loop hangen. Ik ben boos op mezelf omdat het me niet lukt om te werken en ik ben boos omdat ik me daar niet bij neerleg.
Ik had me er zo op verheugd en nu heb ik een rotdag. En ook nog ‘ns geen chips.
4 Reacties
Heel erg herkenbaar Sanne! Ik weet niet wat er is gebeurd maar zo lastig om te focussen momenteel. Tenminste op dingen die ik zou moeten doen zoals werk en studie. Focussen op Facebook gaat mij dan weer prima af. Ik houd mij voor dat het een fase is en hoop dat deze snel voorbij is!
Haha, ik ken dit. Niet alleen vanwege corona maar vanwege mijn ADD. Inmiddels weet ik dat ik deze dag en nodig heb. En ik gun ze mezelf dus ook. Meestal komt het voort uit een overprikkeling of een lange intensieve tijd. Dan moet ik dus tot mezelf komen. En dat doe ik met chips, chocola, Facebook lanterfanten en andere slappigheid. Maar het is goed voor mijn innerlijke mens om zo te ontspannen. Ik omarm het maar. Ik zie het nu zo: mijn lichaam en psyche weten kennelijk heeel goed aan te ge en wanneer het allemaal te veel is geweest. Daar mag ik gewoon naar luisteren. En in meewerken. Niet zo streng mama’s. You know how to take good care of you loved ones. Take good care of yourself also! ♥️
Zoooo herkenbaar!!! Haha moet ervan lachen en huilen tegelijk.
Wat herkenbaar van mijn eerste dag. Vrije Dag 2 stond bomvol gepland met vergaderingen. Aan mail kom ik nog niet toe. Hoe dan? Bedankt, we staan niet alleen. 🙂