Sinds ik een dochter heb, fladderen er regelmatig onrustige gedachtes door mijn hoofd. Als ik berichten lees over seksueel geweld tegen vrouwen, bijvoorbeeld. Of over dat vrouwen nog steeds minder betaald krijgen dan mannen. Of deze week, met de zogenaamde ‘pussy’-uitspraken van Donald Trump. Dan houd ik mijn hart vast.
Vandaag is het Wereldmeisjesdag. ‘Miljoenen meisjes in ontwikkelingslanden worden achtergesteld, uitgebuit en gediscrimineerd. Alleen omdat ze meisjes zijn,’ schrijft de ontwikkelingsorganisatie Plan Nederland. Ook Elsbeth schreef vorige week een blog over sekse-ongelijkheid: blijkbaar raakt het onderwerp ons moederhart meer dan ons lief is. Mij doet het onverwacht veel.
Ik lees verder: ‘De landen Niger, Somalië en Mali zijn de drie ergste landen waar je als meisjes geboren kan worden.’ De knoop in mijn maag – die zich ontsponnen had bij het horen van Trumps nare woorden – spant zich weer aan. Normaal sta ik er niet zo bij stil, maar sinds Zora er is, besef ik heel goed dat wij ontzettend boffen dat we in Nederland geboren zijn. Waar onderwijs een vanzelfsprekendheid is en dagelijks geweld en uithuwelijking godzijdank een uitzondering.
En toch.
Soms ben ik toch ook wel een beetje bang. Hoewel ik het natuurlijk helemaal niet kan vergelijken met wat meisjes in ontwikkelingslanden moeten doorstaan, toch heb ik het ietwat zeurende het gevoel dat ik mijn lieve, kleine onbevangen meisje moet behoeden tegen allerlei onrecht en niet voorziene gevaren.
Hoe bereid ik haar voor op een wereld waarin vrouwen op hun uiterlijk beoordeeld worden en mannen op hun intelligentie? Ook in de westerse wereld worden meisjes gediscrimineerd. Hoe leg ik haar uit dat de presidentskandidaat van Amerika het blijkbaar heel normaal vindt om vrouwen in hun ‘pussy’ te graaien omdat ze dat zo lekker vinden? Hoe vertel ik haar dat er mannen kunnen zijn die over haar grens zullen proberen te gaan? Hoe maak ik haar weerbaar en toch zo vol van vertrouwen in de mensen om haar heen? Hoe zorg ik ervoor dat ze volledig tot haar recht komt en kan zijn wie ze wil zijn?
Ik lig daar wakker van.
Vandaag is het Wereldmeisjesdag. Zou mijnheer Trump dat weten? Het lijkt noodzakelijker dan ooit.
Elsbeth schreef vorige week een blog over gedwongen kindhuwelijken, over waarom ze zelf pas laat trouwde en over haar dochter die voorlopig nog met hele andere dingen bezig is. Dat blog kun je hier lezen.
Geen reacties