Lees, Tiener

Help mijn kind pubert niet!

Elsbeth is oprichter van deze club, moeder van Keet (19) en Teun (13) en getrouwd met Henno. 

Ik scroll door mijn Facebook tijdlijn als mijn oog op een bericht valt van een groep voor moeders van tieners. ‘Zijn er ook pubers die nooit echt puberen, geen grenzen opzoeken, of nooit een grote mond opzetten? Mijn dochter van 14 jaar doet nog steeds graag dingen samen en is heel lief.’ Het is een opvallend bericht want over het algemeen gaan de posts in die groep juist over de problemen waar moeders met hun tieners tegenaan lopen. Van extreem game-gedrag tot tienerzwangerschappen, van afspraken over stappen tot gevonden drugs of illegaal vuurwerk en dochters die niet meer met hun moeder willen praten. Als je nog geen puber hebt, dan krijg je acuut angst voor de toekomst. De moeder van het berichtje vervolgt: ‘Ik geniet nog maar van hoe het nu is, want als ik soms hoor en lees hoe het gaat, vrees ik voor wat er gaat komen.’

Als moeder van twee redelijk brave pubers, en omdat ik op dit moment samen met mijn man (die ook nog jongerenexpert is) een boek aan het schrijven ben over pubers in de huidige maatschappij, ben ik benieuwd naar de antwoorden onder het bericht. Ik lees reacties in de trant van: ‘Wacht maar af, bij mijn dochter begon het puberen toen ze zestien was,’ maar het merendeel is bijval, zoals: ‘die van mij zijn nu 17 en hebben ook niet echt gepuberd.’

Dat komt niet alleen overeen met mijn eigen ervaring

Dat komt niet alleen overeen met mijn eigen ervaring, maar ook met wat verschillende experts zoals Eveline Crone, hersenonderzoeker en auteur van het boek Het puberende brein en neuropsycholoog Jelle Jolles die het boek Tienerbrein schreef, benadrukken: ‘verreweg de meeste jongeren gaan zonder al te grote problemen door de adolescentie,’ zeggen ook zij.

In de media, op social media accounts voor ouders van pubers, en bijvoorbeeld in Kluun’s boek Help, ik heb een puber, worden natuurlijk de uitschieters besproken. Ook ik maakte er me afgelopen week schuldig aan op Insta. Op zoek naar anekdotes voor het te schrijven boek stelde ik vragen als: ‘Wat voor domme dingen heeft jouw puber gedaan?’ Ik deelde vervolgens natuurlijk de opvallendste (en grappigste) antwoorden. Toen ik later nog een post maakte over hoe egocentrisch tieners kunnen zijn, reageerde iemand met: ‘Ik heb geen echte pubers denk ik, of ze zijn stuk want die twee van mij zijn totaal het tegenovergestelde. Moet ik me nu zorgen maken?’

Oeps! Dit was niet mijn bedoeling

Oeps! Dit was niet mijn bedoeling. In een bericht terug schrijf ik dat ik niet voor niks om voorbeelden op Insta vraag, en dat ik herken wat ze schrijft. ‘Gelukkig,’ schrijft ze terug, ‘ik ga af en toe aan mezelf twijfelen, ik heb een slechte gezondheid en ben soms bang dat ze hierdoor niet durven te puberen.’

Het is en blijft een bijzondere fase, die puberteit, of beter gezegd: de adolescentie. Er gebeurt zoveel in het hoofd jongeren en in hun leven. En ieder kind gaat er op zijn eigen manier doorheen. De meesten zullen niet in zeven sloten tegelijk belanden. Hoogstens in eentje omdat hij dacht dat met z’n handen gekruist op het stuur fietsen een goed idee was. Ze zullen niet allemaal veranderen in kleine monsters. Of soms misschien tijdelijk. De vraag is of je dat zelf helemaal in de hand hebt.

Ik denk dat het ook een beetje pech of geluk hebben. Hetzelfde als dat je niet van te voren weet of je borsten de zwangerschap overleven en hoe erg je last krijg van de overgang 😉

Waarom dan toch dat boek?

Ons boek zal gaan over pubergedrag en het puberbrein, maar vooral over de maatschappij waarin onze tieners opgroeien. Want de wereld is anders dan toen wij opgroeiden. Hoe loods je als ouder je kind (en jezelf) door deze turbulente tijden waarin allerlei crisissen over elkaar buitelen, waarin ‘woke’ en ‘Tate’ naast elkaar in de klas zitten, waarin TikTok een stempel op levens drukt, waarin er meer studiekeuzes zijn dan ooit, maar ‘foute’ keuzes voor sommigen onbetaalbaar worden. Wat kenmerkt de generatie Z’ers en wat betekent dat voor hoe wij als ouders ze goed kunnen begeleiden. Of moet je je er eigenlijk gewoon niet te veel mee bemoeien? Dat en nog veel meer komt in het boek dat Henno en ik samen gaan maken. 

Vorige bericht Volgende bericht

Ook leuk

Geen reacties

Laat je reactie achter