Frans Hals Museum: ontdek samen het Instagram van de Gouden Eeuw

Vorig jaar hadden Teun en ik het plan om op zoek te gaan naar leuke museums voor kinderen. Inmiddels is het juli 2019 en realiseer ik me dat van dat plan tot nu toe bar weinig terecht is gekomen. Daarom nam ik de uitnodiging om de Familiezomer van het Frans Hals-museum te komen bezoeken met beide handen aan. En zo maakten we zaterdag een uitstapje de Gouden Eeuw in. En ontdekten we dat we eigenlijk helemaal niet zo verschillen van de mensen die zo’n vier eeuwen terug leefden.

Op school houdt Teun niet van rekenen. En niet van spelling. Maar geschiedenis, dat is een van zijn lievelingsvakken. Daarom leek het Frans Hals museum een goed uitje voor een zaterdag die begon met aardig wat wolken. We togen naar Haarlem, wat sowieso een fijne stad is om weer eens te bezoeken en waar Teun nog nooit van zijn leven was geweest. Doordat ik Google Maps niet goed las, zag hij gelijk meer van Haarlem dan de bedoeling was. En daar ik blijkbaar in een educatieve bui was, gooide ik er gelijk een lesje topografie tegenaan (vooruitlopend op groep 6): ‘Wist je dat Haarlem de hoofdstad van de provincie Noord-Holland is?’

Een andere wereld

Zodra we het museum inlopen, weet ik weer waarom ik een museumbezoek zo leuk vind. Je stapt in een andere wereld. In een rustpunt, waar je je zintuigen weer eens op een andere manier kunt gebruiken. Misschien niet gelijk een omgeving die je voor je ziet bij een stuiterend kind, maar inmiddels weet ik dat de meeste musea – zo ook deze – tentoonstellingen ook voor stuiterballen aantrekkelijk maken door speurtochten en opdrachten. Oké eerlijk is eerlijk, als ik zonder kind was geweest dan had ik het een tandje langzamer gedaan. Maar aan de andere kant, juist door mét kind te gaan, bekijk je de werken ook op een hele andere manier en ontdek je misschien zelfs wel meer.

Bij de ingang van het museum pakten we een doe-boekje en een potlood. En zo gingen we het hele museum door. We moesten bij een groepsportet mensen die erop stonden nadoen en de ander moest dan raden wie je nadeed. In een andere zaal zochten we naar een look-a-like van Henno. En in een zaal met stillevens moesten we op zoek naar ons lievelingseten (‘Nee jammer Teun er waren toen nog geen pizza’s’). Tussendoor konden we – geïnspireerd door alle kunstwerken – zelf nog aan de bak en maakten we een zelfportret en tekende Teun zijn eigen superheld.

Die andere moeders doen ook maar wat

Al met al kwam ik er achter dat de stilleven eigenlijk prima vergelijkbaar zijn met wat we nu op Instagram aankondigen met #foodporn #instafood #foodgasm #foodstagram, zijn groepsfoto’s van alle tijden (maar duurde het poseren iets langer). Maakten kunstenaars toen al #selfies, maar noemden ze die zelfportretten, zagen mensen er naakt toen hetzelfde uit als mensen naakt nu. En betwijfel ik of de afbeelding met de borstvoedende moeder door Instagram was goedgekeurd (#niplegate!). Oja en tot slot: ook onder schilderijen  van toen kun je de spreuk ‘die andere moeders doen ook maar wat’ zetten.

Toen het tijd was om onze tocht buiten voor te zetten in de museumtuin, kwam de regen net ouderwets met bakken uit de lucht. Ik had Teun nog een potje dammen met Frans Hals beloofd. En we zouden in de tuin nog gaan memoryen met schilderijen. Hoewel ik nog mijn best deed Teun over te halen even te wachten tot de stortbui voorbij was, bleek dat toch net iets te veel te zijn voor zijn concentratiespanne. De recensie daarvan moet ik jullie dus verschuldigd blijven…

Gelukkig kon ik Teun nog net verleiden tot het maken van een ‘familieportret’ met de Haarlemse helden. Zijn eigen nieuwe held ‘Forky’ moest er natuurlijk ook op.

‘En Teun vond je dit een leuk museum voor andere mensen om naar toe te gaan?’ vroeg ik in de auto terug. Inmiddels moe van al mijn gevraag en al weer ruimschoots verdwaald in zijn eigen fantasieën, kon hij er nog net een bevestigend antwoord uitbrengen. Het zoeken naar zijn vader in een schilderij vond hij het leukste en de naakten maar raar. Mijn conclusie? Het is misschien niet het museum waar je metéén aan denkt als je een museum voor kinderen zoekt, maar dat is juist wat ik er leuk aan vind. Mijn conclusie is dus: hartstikke leuk uitstapje op een bewolkte zomerdag. De kinderen mogen gratis naar binnen en checken jullie dan even die tuin voor mij? Meer info vind je hier.

En hier vind je mijn blogs over eerdere museum-bezoekjes. Het plan is er dit najaar nog wat meer te doen!