Anke is moeder van twee zoons. Ze schrijft meestal over Sieger, haar jongste, die naar eigen zeggen – een meisje-jongen is. Dit keer een blog over zijn oudere broer van 13, of eigenlijk over Anke zelf 😉
“Moet je kijken, mam….” Terwijl ik in de heerlijke rust en stilte van het washoekje op onze zolder een t-shirt aan het opvouwen ben, houdt Hidde ineens zijn telefoon voor mijn gezicht. Mijn zenmomentje wordt abrupt verstoorde door het soft-pornografische filmpje dat op Hidde’s telefoon afspeelt.
Doordat verwarring en bezorgdheid in zijn woorden doorklinkt, weet ik dat dit filmpje niet op zijn initiatief op zijn telefoon terecht is gekomen. Als ik boven het filmpje kijk, zie ik dat het inderdaad een klasgenootje is, dat dit fragment met de hele klas heeft gedeeld.
“Dertien jaar” is het eerste wat in mijn gedachten opkomt. Ik ben niet zozeer geschokt door wat ik zie, als wel door deze gedachte. Ze zijn pas dertien, alle kinderen in die appgroep. Dat is echt nog te jong voor dit soort dingen, toch?
“Wat moet ik hier nou mee mam?” vraagt hij.
In elk geval geldt dat wel voor mijn dertienjarige. “Wat moet ik hier nou mee mam?” vraagt hij. “Wat vind je ervan?” vraag ik terug. “Ik vind het een raar filmpje en ik vind dat die klasgenoot dat niet in de appgroep zou moeten zetten.”
Inmiddels heb ik de telefoon in mijn handen geduwd gekregen. Ik knik, terwijl ik kijk wat er na het delen van het filmpje in de app-groep is gebeurd. Het eerste berichtje na het filmpje gaat over de cijfers voor de toets Duits.
“Niemand reageert op het filmpje.” Merk ik vragend op. Hidde knikt en schudt met zijn hoofd tegelijk. Een teken dat hij niet zo goed weet wat hij daarvan moet vinden. “Zou jij wel willen reageren?”
“Ik weet het niet.”
“Misschien is het wel slim om niet te reageren, opper ik, dan krijgt diegene er geen aandacht voor en houdt het hopelijk vanzelf op.” Hidde knikt zichtbaar opgelucht, grist zijn telefoon uit mijn handen en stuift ervandoor.
Mijn hoofd maakt vervolgens overuren. Is dertien niet nog heel jong voor zoiets? Of ben ik nu ouderwets? Of is mijn dertienjarige gewoon nog wat ‘jong’ in zijn ontwikkeling? Is dit normaal nu alle (pre)pubers een telefoon met internet hebben? Ben ik dus de rare moeder dat ik hiervan schrik? Wordt het tijd om de gesprekjes over ‘de bloemetjes en de bijtjes’ die we al hebben gehad, aan te vullen met meer en -met het filmpje nog in mijn hoofd- explicietere informatie? Is hij hier al aan toe? Ben ík hier wel aan toe???
In elk geval ben ik er hartstikke trots op dat Hidde bij zijn eigen gevoel bleef, dat dit voor hem niet oké is. Én mij blijkbaar nog genoeg vertrouwt, om mijn advies te vragen hierover. Ik hoop maar dat ik voldoende kan inschatten wanneer hij toe is aan de volgende stap op het gebied van seksuele voorlichting. Misschien komt dat moment toch sneller dan ik had ingeschat.
Geen reacties