Baby, Lees

“En zo leren we dat de ene ouder de andere niet is”

Gisteren stond er in het AD dit artikel over nachtnanny’s. Oftewel oppassen die je komen redden als je de gebroken nachten niet meer trekt. Toen ik daar onderstaande tweet over plaatste ontstond er in mijn timeline een discussie tussen Eva en Simon. En je weet… op twitter kunnen discussies nogal eens uit de hand lopen. Maar wat hier gebeurde, vond ik fijner. Lees onderstaande gesprek. Met dank aan Eva en Simon.

schermafbeelding-2016-11-22-om-17-06-59

Simon: “Nou dat lijkt me vooral voor luie mensen toch? Als je kind slecht slaapt, dan ga je toch gewoon om en om een keer bij Van der Valk slapen ofzo?”

Eva: “Wat nou lui? Als je kind lang achter elkaar amper slaapt ’s nachts, snap ik het heel goed.”

S: “Alleen als het structureel is. Of bij een huilbaby. Maar toch niet als je een week slecht slaapt?”

E: “Nou van mij mogen ouders zelf bepalen wat ze nodig hebben. Ik ga daar niet over oordelen.”

S: “Lekker makkelijk zeg.”

E: “Ik ben gewoon voorzichtig als het over ouderschap gaat. En trouwens, een hotel vind je wel oké, maar een nachtoppas niet?”

S: “Ja, ik weet het niet hoor. Is er dan niemand in je netwerk die je kan helpen? Een buurvrouw, opa of whatever? Of oordoppen kopen?

E: “Ik had echt geen nachthulp in mijn netwerk hoor. Waarom mag iemand uit je netwerk wel en is een nightnanny lui?”

S: “Ach weet je, ik ken er genoeg die zeggen: even geen zin in mijn kinderen. Ik regel een oppas.”

E: “Ha! Zo één ben ik er. Mijn dochter heeft lol met de oppas. Ik kan even chillen met een wijntje. Iedereen blij.”

S: “Dus jij brengt ook je kind naar de opvang en gaat dan zelf lekker thuis niksen omdat dat fijner is?”

E: “Absoluut!”

S: “Iedere dag?”

E: “Nee joh. Als ik een keer niet hoefde te werken op een opvangdag. Genoot ik intens van. Why not?

S: “Ja, dat is wat anders. Toch zou ik een schuldgevoel richting mijn kind hebben.”

E: “Dat is toch niet nodig? Mijn kind had veel vriendjes bij de opvang en is gek op de oppas. Zij geniet en ik ook.”

S: “En zo leren we dat de ene ouder de andere niet is. Wel goed hoor, om eens een ander geluid te horen.”

E: “Ik blijf bij het cliché blije ouder = blije kinderen. Je mag ook voor jezelf zorgen. Niks mis met oppas.”

S: “Ik woon trouwens in dorp waar je met de nek wordt aangekeken als je je kinderen naar de opvang brengt.”

E: “Ah, je bent gebrainwasht!” #freesimon

S: “Haha nee hoor, wij hebben al weinig tijd met de kids. Ze dan wegbrengen als ik bij ze kan zijn, vind ik niks.”

E: “Snap ik. Ik ben twee dagen thuis, dus wij hebben tijd zat samen. Nu is ze trouwens naar school dus heb ik ook gewoon tijd voor mezelf.”

S: “Dat zijn dan de momenten inderdaad #evenbezinnen”

E: “En twitteren.”

S: “Ja, dat ook.” :p

Vorige bericht Volgende bericht

Ook leuk

1 Reactie

  • Reageer Barbara 2 februari 2018 at 17:30

    Jaaaa! Ik wil het, ik wil het, ik wil het! Het = de nachtnanny! Wat een goed idee! Wat een onzettend goed idee!

    (Mijn ‘polterGijs’ is inmiddels bijna drie en ik ben nog (helemaal) niet (helemaal) bijgeslapen. Hoe simpel is de oplossing voor de bron van van alle stress (mama is moehoe!?). Ik wou dat ik geweten had dat dit bestond. Oh ja, bedenk ik me: een nachtnanny als cadeau geven, dat kan natuurlijk ook!

  • Laat je reactie achter