Saar is moeder van Felix. Een van de twee moeders. Sinds dit voorjaar blogt ze af en toe bij ons over hoe ze dit moederschap ervaart.
Ik zit met Felix samen aan tafel. We doen wat hij het liefste doet: bouwen met Lego. Een ruimteboot met lasers en een schietstoel, superhelden, ridders, Chewbacca en een schatkist. Er zit me al een paar dagen een vraag hoog. Ik stel hem gewoon nu, terwijl onze handen de juiste legosteentjes zoeken.
“Felix, uit de buik van welke mama kom jij?” Hij zoekt een blauwe diamant van Lego.
“Die van jou…?” antwoordt hij dan vragend. “Offfff, die van MamaMandy!” Hij zoekt verder naar die diamant.
Tijdens een informatieavond op school deze week vertelde de juf dat er vragen zijn van klasgenootjes. “Ze zien dat Felix door één moeder gebracht wordt en door de ander gehaald,” voegt ze toe. Ze bleek zelf ook vragen te hebben, want ze zei dat ze hem terloops had gevraagd uit de buik van welke mama hij komt en dat hij daarop “ik weet het niet,” had hij geantwoord. “Dat is nooit ter sprake gekomen,” antwoorde ik de juf aarzelend.
De bloemetjes en de bijtjes. Felix weet daar, met z’n 4,5 jaar oud, niet zo heel veel van af. Maar hij weet wel dat een baby uit de buik komt. Hij heeft het van dichtbij meegemaakt: z’n tante was dit jaar zwanger en de baby is inmiddels geboren. Felix snapt dat deze baby uit de buik van z’n tante komt. Maar hij heeft nog nooit gevraagd uit welke buik hij eigenlijk komt.
Wij dachten dat hij op een gegeven moment wel zou zien dat onze gezinssituatie ‘anders’ is. En dat hij dan met de vragen zou komen. Maar in Felix zijn ogen zijn wij niet anders. Hij heeft gewoon twee moeders. Twee echte mama’s. Want, zo vragen buitenstaanders het nog wel eens: “Wie is dan de echte mama?”
De ruimteboot vordert gestaag. Felix praat ondertussen honderduit. Over Thanos, Captain Marvel en de Flerken. Niet over buiken, moeders en bloemetjes en bijtjes. Ik laat het nog even rusten. Die bloemetjes en bijtjes volgen nog wel eens. Nu moeten we vooral die blauwe diamant vinden.
Geen reacties