Dat hoort niet in de zomervakantie

De handdoeken worden niet meer droog. Ze hangen buiten, dan weer binnen en dan weer buiten. Ik heb mijn enige paar sokken al vier dagen aan.

Er loopt een naaktslakkenspoor over mijn sandalen die in de voortent staan. Aan de zijkant van de tent is een plas ontstaan waar een dikke pad meteen zijn buitenverblijf van heeft gemaakt.

De WiFi in de recreatieruimte kan de onverwachte drukte niet aan. De dobbelstenen van Qwixx rollen in de modder.

Afwassen is stom. Afwassen in de regen nog stommer. Er zit een scheur in die handige opvouwbare pan.

Het ene meegenomen boek is al uit. We willen allemaal dat ene dekentje over onze benen. En thee. Er moet opnieuw water worden opgezet. Wie haalt even een pannetje? Nou wie?  

We willen niet wandelen in de regen. We willen ook niet wandelen als het even een uurtje droog is. We willen niet naar een museum. Waarom mogen we niet even Netflix kijken? Jullie zitten ook de hele tijd op je telefoon!

Alle schoenen zijn nat. Alle broeken zijn nat. Alle shirts zijn nat.

Alle schoenen zijn nat. Alle broeken zijn nat. Alle shirts zijn nat. Alle truien zijn droog, want die liggen nog thuis in de kast. Wie heeft het dekentje nu?

De chips is op.

That’s it. We gaan naar de bioscoop. Dat hoort niet in de zomervakantie. Naar de bioscoop ga je in de herfstvakantie of in de kerstvakantie. In de voorjaarsvakantie kan het ook nog. Of in de meivakantie. Maar in de zomervakantie? Waar is het zwembad? En waar is die zon? Maar we snakken naar een droge ruimte. Met een scherm. En popcorn.

Dus we gaan. Twee keer zelfs. ‘Dit is de leukste vakantie ooit!’ roept Pepijn.