Barbie

Onze single mom Lisa is moeder van een zoon van 7 en dochter van 5. Die ze maar al te graag het goede voorbeeld geeft…

‘Welke denk jij dat het liefste is?’ Ik kijk een documentaire waarin een experiment uitgevoerd wordt met vijfjarige meisjes. Ze krijgen vier Barbiepoppen voor zich, liggend op een tafel. Een donkere dunne Barbie, een donkere volle Barbie, een blonde dunne en een blonde vollere Barbie. Als er naar de liefste wordt gevraagd pakken alle vijfjarige de dunne blonde. Zo ook bij vragen naar wie de slimste, grappigste, stoerste en mooiste is.

Ik heb even een stuk chocola en een glas wijn nodig om deze bevindingen tot me te laten komen. Eigenlijk had ik liever een oliebol gehad, maar helaas.

Mijn blik glijdt naar het pakket dat ik net heb aangenomen van de trouwe pakketbezorger. Ik had me weer eens verloren in een internetadvertentie. Zo’n advertentie die volgens mij altijd bewust op het verkeerde moment op mijn beeldscherm verschijnt. Als ik net een kutdag heb. Of te veel heb gegeten, of moe ben of in de maandelijkse ellende zit.  Als ik dus overgevoelig ben voor websites die leuke jurkjes in vrolijke kleuren aanbieden, en ik weinig grenzen heb qua hoeveelheid.

In de documentaire worden nu de moeders van de meisjes bevraagd. Geen enkele moeder blijkt tevreden te zijn met haar lichaam. Zeuren over dikke billen, kwabbelbuikjes en hangtieten, ze deden het allemaal in het bijzijn van hun dochters.

De doos zit vol met te kleine kleren

Ik gluur weer naar de opengescheurde grote doos. Als ik een stripfiguur zou zijn, zou er op dit moment een welbekend lampje boven mijn hoofd beginnen te schijnen. Die doos zit vol met te kleine kleren. Ik bestel namelijk altijd in één bepaalde maat. Een maat die eigenlijk net te krap is als ik flink heb gegeten die dag. Of niet gepoept.

Ik weet dat ik niet ben als dat model op de site. ‘Ons model is 189 cm en draagt xxs’ staat erbij voor de maatindicatie. Ik ben ‘ons model’ niet, maar die ene maat kopen moet. Een maat groter is een soort grootste angst. Ik moet en zal mezelf in dát ene jurkje wurmen. Ongeacht of ik daarna nog kan bewegen of niet. En zo stelt de webwinkel (of ik mezelf, maar dat is moeilijk toegeven) mij keer op keer teleur omdat al die kleren verdomme te klein zijn.

Ik besluit het pakket weer dicht te plakken, naar het pakketpunt te brengen en het te retourneren. Zo bespaar ik niet alleen mezelf de teleurstelling, ik hoop vooral dat mijn dochter bij een vergelijkbaar experiment een andere Barbi kiest.