Appje

Sanne is moeder van Mus (12) en Mees (9). En ze is er maar druk mee.

Het is kwart over acht. Het zaallicht dooft. Een paar mensen voor en naast me zetten nog snel hun mobiel op de vliegtuigstand en stoppen hun telefoon dan in hun tas onder hun stoel. Als het gordijn opent, staan er al twee acteurs helemaal vooraan op het toneel. Hun gesprek start direct. Ze praten tegen elkaar, maar kijken de zaal in. Ik zit op de vierde rij en kan hun ademhaling horen. Ik draai m’n pols een kwartslag en het schermpje van m’n smartwatch licht op. Ik zie alleen de tijd.

20:16

Mus is om acht uur klaar met atletiek. Het is ongeveer een kwartier fietsen naar huis. Ietsje langer misschien. Het is niet logisch dat ze nu al thuis is, maar het zou kunnen. M’n stiefvader past op. Ik heb hem gevraagd of hij even wil appen als ze er is. Dan zie ik dat op m’n horloge en weet ik dat ze veilig thuis is. Normaal halen we haar op. Ze zal vast zo de tuin in lopen met haar fiets aan de hand. En dan krijg ik een appje. Straks.

20:17

Het was al donkerder dan ik dacht dat het zou zijn toen we hierheen fietsten. Doet haar licht het wel? Was dat niet stuk? En dat ik toen zei dat we daar later nog wel naar zouden kijken en dat ik dat natuurlijk weer vergeten ben. Nee, vast niet. Ze let zelf ook heel goed op zulke dingen. Ze let sowieso goed op.

20:18

Misschien was de training wel eerder klaar. Dan zal ze er nu zo’n beetje zijn. Of over een minuutje. Of twee.

20:19

M’n stiefvader is heel precies. Hij zal me echt meteen een berichtje sturen. M’n telefoon staat op stil, niet op vliegtuigstand, dat weet ik zeker. Ik hoef dat niet te controleren. Ik kan het ook niet controleren, want dat is heel storend voor de mensen om me heen en de acteurs zien dat ook op rij vier. Ik draai m’n pols, m’n hand vouw ik als een kommetje om het schermpje. Geen appje.

20:20

M’n stiefvader is heel precies. Maar niet met z’n telefoon. Die vergeet hij vaak mee te nemen. Of hij vergeet gewoon dat hij er eentje heeft.

20.21

Misschien was de training wel later klaar. Of ze stond nog te kletsen met wat andere meiden. Ik wil niet pushen dat ze naar huis moet. Ik wil dat ze zonder angst naar huis fietst. Hoe leer ik haar voorzichtig te zijn, maar niet bang? Ik wil haar niet leren om bang te zijn. Ik ben bang.

20:22

Volgens mij acteren ze echt heel goed. Ik heb alleen geen idee waar ze het over hebben. Ik draai m’n pols weer een kwartslag. Op welk moment besluit je om op te staan? Om het theater uit te lopen en haar te gaan zoeken?

20:23

Ik had dit nooit zo moeten aanpakken. Dan maar geen atletiek. Gewoon thuisblijven. Alle deuren op slot, nooit meer naar buiten. Rot op met je loslaten. De wereld moet mijn dochter loslaten. Ik hou haar vast.

20:24

Lichte trilling bij m’n pols. Ze is thuis. Wist ik wel.

Om Sannes kinderen online privacy te gunnen, heten ze voortaan Mus en Mees. Eerdere blogs zullen later aangepast worden.