Onze single mom Lisa is moeder van een zoon van 9 en een dochter van 6. In haar vorige blog vertelde ze al een klein beetje over haar angststoornis. Vandaag een kleine update en hoe haar kinderen het zien.
Angststoornis, hypochondrie, paniekaanvallen. Het staat gelabeld op mijn voorhoofd. Gelukkig hoef ik zelf niet de hele dag tegen die labels aan te kijken. Dat doen anderen voor mij, zoals mijn huisarts en psycholoog die concludeerde dat “lichamelijke afwijkingen” de trigger voor paniek is in mijn geval. Dat kan variëren van een moedervlekje tot een hoestbui. Google zegt dan namelijk dat het wel eens huidkanker kan zijn of een klaplong. In dat geval heb ik al vijfendertig klaplongen gehad.
Een paar dagen geleden maakte hier, zoals in vele huishoudens momenteel De Buikgriep zijn intrede. Eerst kind één, daarna kind twee. Dus ging moeders met de Dettol en het chloor in de weer, want een buikgriep kan bij mij al zorgen voor paniek.
Zodra je ouder wordt gaat dat allemaal iets langzamer.
Maar ik ontkwam er niet aan en nu lig ik de hele dag gevloerd op de bank met een kruikje en een kopje thee. De kinderen genezen altijd op wonderbaarlijke wijze binnen tien minuten, maar zodra je ouder wordt gaat dat allemaal iets langzamer.
De met moeite op tafel gebonjourde groentesoep werd smaakvol naar binnen gewerkt tot kind nummer twee ineens zei: ‘Mama ik vind je amazing.’
‘Waarom?’ vroeg ik nieuwsgierig
‘Omdat je normaal altijd gaat huilen als je ziek bent, en dan meteen iemand gaat bellen die dan hierheen komt. Maar nu heb je dat niet gedaan.’
Mats vond vooral de groentesoep amazing. En ik vond vooral Wiep amazing scherp met haar opmerking.
En hoe ik dat vond om te horen van mijn pratende spiegel?
Ja, amazing natuurlijk.
Geen reacties