Alleen

Onze single mom Lisa is nog steeds single. Haar omgeving denkt daar zo het hunne van…

Het was een donderdagavond en ik zat bij mijn ouders aan de nieuwe tuintafel toen mijn zus de tuin inkwam met een grote bos bloemen. Het was de trouwdag van mijn ouders. Het enige aandeel dat ik had in deze grote bos bloemen was de betaling van het tikkie van mijn zus. Mijn moeder liet niet erg subtiel doorschemeren dat ze liever die ene lamp had gekregen in plaats van bloemen. Ze heeft al zoveel bloemen staan en die lamp die ze zag toen we samen gingen shoppen was wel erg mooi, toch? Ze schudde de wijn in en ging op zoek naar een vaas voor de prachtige bos.

In voorafgaande jaren hadden we op deze dag op een terras gezeten met een grote biefstuk voor onze neuzen. Hoefden we zelf de wijn niet in te schenken, en zouden we met een broek-knoopje los het restaurant weer verlaten. ‘Wat zullen we dit jaar doen?’ vraagt mijn vader en er volgen wat opties die niet verder komen dan: eten bestellen. We vinden een restaurant dat aanstaande zondag eten kan bezorgen, maar wel voor minimaal zes personen. Wij zijn met vijf personen, en de grap die daarop volgt is inmiddels te voorspellen.

Ik zucht. Het is weer zover.

‘Dan moet je nog opschieten Lies. Je hebt nog twee dagen om die zesde persoon te fixen op Tinder.’
Ik zucht. Het is weer zover. We gaan op die tour. Eens in de zoveel tijd wordt dit onderwerp aangesneden en de laatste maanden weer net iets te vaak. ‘Ik zou het je zo gunnen,’ zegt mijn vader dan. Waarop mijn moeder tegen mijn vader zegt dat ie zich er niet druk om moet maken en ze hardop zegt dat ze denkt dat ik nu ook gelukkig ben. ‘Ik zit er gewoon bij hè,’ zeg ik dan zuchtend.

Dan starten ze vaak een verhoor, over hoe het nu is met die ene jongen die nog getrouwd bleek te zijn, of die ene met die burn-out die naar Zwitserland geëmigreerd is.

‘Bestel maar gewoon voor zes personen,’ zeg ik. ‘Ik eet de portie van mijn niet bestaande Tinder-date zelf wel op. Past er makkelijk in, twee porties. Bovenste knoopje van m’n broek los en niemand die er wat van zegt.’

Ze kijken me aan en mijn schoonbroer zegt: ‘Eigenlijk lijkt me dat best relaxed.’

‘Is het ook,’ zeg ik en ik knipoog.