Aan één tafel

Onze single mom Lisa heeft samen met de vader van haar kinderen een afspraak voor haar oudste. Niks bijzonders zou je zeggen.

‘Wij hebben een afspraak om vier uur,’ zeg ik tegen de receptioniste achter de balie. ‘Voor onze zoon.’ Ze wijst ons naar de wachtkamer waar we mogen plaatsnemen. Mijn ex vraagt of ik koffie wil en loopt naar het koffieapparaat. Zonder dat ik iets hoef te zeggen leest hij mijn antwoord op mijn gezicht. Ik zou een slechte pokerspeelster zijn. Hij zet de koffie voor me neer.

We worden om stipt vier uur geroepen door een vrouw die ons meeneemt naar één van de vele spreekkamers. Een muf hok. Ik pak de papieren koffiebeker met daarop het logo van de instantie en neem een slok. ‘Je vroeg of ik koffie wilde, dit is thee.’ Zeg ik terwijl ik naar rechts richting mijn ex kijk. Hij lacht. ‘Dit is koffie,’ zegt ie.

Allereerst wil ik mijn bewondering uitspreken naar jullie.

De dame die ons meenam wacht geduldig tot ze onze aandacht te pakken heeft en zegt dan ‘Allereerst wil ik mijn bewondering uitspreken naar jullie, omdat jullie als gescheiden ouders hier toch samen aan één tafel zitten. Ik zie het – en ze voegt er een ‘helaas’ aan toe- vaak anders.’

Ik denk aan wat ik vorige week las in het boek Zo kan het dus ook van Lykele Muus. Daarin vertelt hij dat uit een onderzoek blijkt dat 70 procent van de ondervraagde kinderen ‘ouders die goed met elkaar kunnen opschieten’ een van de belangrijkste factoren vinden in de opvoeding van gelukkige kinderen, ten opzichte van slechts 33 procent van de ouders. ‘Blijkbaar,’ schrijft Lykele, ‘dringt het onvoldoende tot ouders door hoe belangrijk onderlinge harmonie is voor kinderen.’

Ik kijk weer opzij en de man op rechts kijkt ook naar mij. We glimlachen en ik weet dat we hetzelfde denken: dat doe je gewoon samen voor je kind. Maar dat zeggen we niet. Ik pers met moeite een ‘bedankt’ uit mijn mond, maar eigenlijk had ik dit compliment liever niet gekregen. Eigenlijk moeten dit soort complimenten niet nodig zijn.  

We maakten zeven jaar geleden samen met ons volle verstand de keuze voor het willen van een kind. En een paar jaar daarna nog één. We kozen ervoor om hun vader en moeder te worden. Een keuze die voor die kinderen levenslang was. Óók toen we op een later moment in ons levens nieuwe keuzes maakten. En we uit elkaar gingen. Dat schrijft Lykele ook: ‘Aan een ex met wie je kinderen hebt blijf je hoe dan ook verbonden, hoezeer je dat soms ook anders wenst.’

Haatgevoelens jegens de ander zijn een onderdeel van je liefdesleven, niet van het gezinsleven.

Misschien hebben wij makkelijk praten. Wij hebben elkaar nooit de tent uitgevochten. ‘Als je bedrogen bent of een heftige vechtscheiding achter de rug hebt, duik je natuurlijk niet in polonaise het co-ouderschap in,’ las ik namelijk ook in het boek. En ik denk dat ik knikte en ja duh dacht toen ik de volgende zin las: ‘Toch is het zaak je onderlinge perikelen te allen tijde bij je kinderen weg te houden. Haatgevoelens jegens de ander zijn een onderdeel van je liefdesleven en niet van het gezinsleven.’

Na een, op de seconde af, uur staan de ex en ik weer buiten. We hebben een uur lang gepraat over ons kind, we zijn bevraagd over ons kind en we kregen advies over ons kind. En nu pakken we allebei onze eigen autosleutels en nemen beide een andere route naar beide een ander huis.

En dat is geen compliment waard. Dat doe je gewoon.

Het boek: Zo kan het dus ook

Acteur en schrijver Lykele Muus (33) is net als ‘onze’ Lisa één van de miljoen alleenstaande ouders in Nederland. De helft van de week woont hij met zijn dochter Nine (7), de andere helft is hij alleen en woont Nine bij haar moeder, actrice Melissa Drost. Toen Lykele en Melissa besloten een punt achter hun relatie te zetten, snakten ze allebei naar positief advies. In hun omgeving overheerste het beeld dat hun relatie was ‘mislukt’, dat het ‘verschrikkelijk’ was voor Nine en dat ze een zwaar en eenzaam leven tegemoet zouden gaan. Positief advies bleek schaars. Dus besloot hij zelf maar een boek te schrijven over de voordelen van co-ouderschap. Met humor en optimisme beschrijft hij in zijn boek Zo kan het dus ook zijn ervaringen als alleenstaande vader. 
Het boek van Lykele is nu overal (online) verkrijgbaar. Het kost €19,99. Koop hem via de site van je lokale boekhandel, zoals bijvoorbeeld die van Libris. Of hier bij bol.com.

Alvast een hoofdstuk lezen?

Speciaal voor de Club stelde Lykele een paar weken geleden al een hoofdstuk uit zijn boek beschikbaar. Een fijn stuk over een vakantie met zijn dochter op Ibiza. Die zorgeloos en heerlijk begon, maar ook wat stof deed opwaaien…. Je leest dit hoofdstuk hier.