Traditiegetrouw sluiten we het jaar af met elke dag een terugblik op 2022 van steeds iemand anders uit ons bloggersteam. Vandaag blik Sanne terug op het jaar waarin ze haar vader verloor, en de kinderen hun opa.
Er staat een grote, dikke kerstboom in de woonkamer. Er hangen nieuwe kerstballen in: eentje in de vorm van een bitterbal en eentje in de vorm van zakje chips. De kinderen hebben een nieuwe kersttrui en we draaien nog een keer All I Want for Christmas Is You. Voor ons kerstdiner op tweede kerstdag hebben we de taken verdeeld. De mannen maken het nagerecht en Lieve en ik buigen ons over het hoofdgerecht. Het voorgerecht weten we al, want dat is al jaren traditioneel de garnalencocktail. Het lijkt een kerst als alle andere, maar dat is het niet. Als we met de hele familie bij elkaar komen zal er één iemand schitteren in afwezigheid. Mijn vader.
2022 stond in het teken van rouw. Van het verdriet dat mijn vader ALS kreeg, dat ik hem iets meer dan drie jaar na die diagnose alweer moet missen, dat hij pas 66 was en dat hij deze kerst niet een nieuw streepje op de meetlat in de schuur bij de lengtes van zijn kleinkinderen zal maken. Pepijn heeft z’n twee voortanden eruit. En hij heeft gescoord met basketbal. En Lieve heeft laatst in haar eentje zeven kilometer naar oma gefietst. Wat wil ik hem dat graag vertellen.
Van de gedachte alleen al voel ik mijn hart ineen krimpen.
Ik zie ertegenop om straks 2023 in te gaan. In 2022 was hij er nog. Straks breekt er een nieuw jaar aan waarin hij er het hele jaar niet is. Van de gedachte alleen al voel ik mijn hart ineen krimpen. Alsof iemand er een vuist omheen klemt en knijpt. Want na 2023 komt er nog een jaar. En nog één.
Toch was 2022 ook een jaar van meer rust. Ik hoefde niet meer te mantelzorgen, wat ik met veel liefde en plezier deed, maar wat ook het zwaarste was wat ik ooit in mijn leven heb gedaan. Er kwam meer ruimte in mijn agenda en in mijn hoofd. Ik bracht meer tijd door in het bos, waar we een plekje huurden en een heerlijk foute caravan hebben neergezet. Want mijn vader eren doe ik nog het meest door te genieten. Van kaaskroketjes, theatervoorstellingen, mooie wandelingen en van mijn kinderen.
Dag 2022. Dag 2023. Ik ben benieuwd wat je brengt.
Geen reacties