Net als vorig jaar sluiten we dit jaar af met elke dag een terugblik op 2021 van steeds iemand anders uit ons bloggersteam. Marloes bijt het spits af. En dit is gelijk het eerste blog van Marloes voor de Club. Want Marloes is nieuw in ons team en deze terugblik is dus gelijk een kennismaking!
2021 was het jaar van veel ‘weer niets’. We gingen weer niet op wintersport, we maakten weer niet die verre reis buiten de schoolvakantie om, we gingen weer niet trouwen en ik werd vooral weer niet die supermom die ik waarschijnlijk nooit zal worden. Al die weer niets zijn voor een groot deel natuurlijk de schuld van tante corona, maar dat ik weer niet die supermom werd, dat ligt dan weer niet aan corona, maar vooral aan mezelf. Ik ben namelijk helemaal niet in staat om alle ballen voor 100% in de lucht te houden. Aangenaam, ik ben Marloes en mijn leven is vaak nogal druk en rommelig met onze twee kinderen van net 5 en bijna 3.
Als ik iets geleerd heb in 2021 is het wel loslaten. Niet zozeer het loslaten van mijn kinderen, daar ben ik nog lang niet aan toe, maar het loslaten van een ideaalbeeld wat ik voor mezelf voor ogen had. Want waar zijn wij als moeders nou toch helemaal mee bezig? Wie heeft ooit bedacht dat we alles te gelijk moeten zijn? Moeder, partner, vriendin, collega, het logistieke brein van een gezin… Het is veel he? En het kan allemaal prima samen, maar wel met mate. Net als die wijn bij het eten.
Noodgedwongen doopte ik ons huis om tot Kinderopvang de Overprikkel
Toen ik eind 2020 met een burn out thuis zat en noodgedwongen ons huis omdoopte tot Kinderopvang de Overprikkel, zag ik het somber in. Januari en februari stonden in het teken van overleven. Voor mijn gevoel is het een grote brei van grijze dagen geweest die voorbij leken te kruipen. Dus toen de scholen en opvang weer opengingen, ging bij mij de vlag uit. Eindelijk weer tijd voor mezelf. Eindelijk weer tijd om mezelf te horen denken. Eindelijk tijd om te bedenken wat ik nu wilde.
En al snel kwam ik erachter wat ik wilde. Balans, rust, echte aandacht voor mezelf en mijn gezin. Dus die drukke baan waar ik de hele week om liep te stressen, die moest weg. Al die vage kennissen met wie ik nog krampachtig probeerde af te spreken, schrapte ik uit mijn vriendenlijst. Hierdoor kreeg ik weer wat lucht en ruimte, kon ik eindelijk gaan doen wat ik echt wilde. Namelijk de kinderen zelf uit school halen, een studiedag naar de Efteling in plaats van naar de bso en het allermooiste: ik begon met het schrijven van het boek ‘Slaapt ‘ie al door?’ Een boek dat ik als nieuwe moeder vijf jaar geleden graag zelf had willen lezen.
Dus waar ik 2020 totaal gestrest eindigde, sluit ik 2021 af als (redelijk) relaxte moeder. Een moeder die fouten maakt, soms schreeuwt, huilt en zucht. Want een relaxte moeder kun je echt niet 24/7 zijn. Maar je kunt er wel dichterbij in de buurt komen als je iets milder bent voor jezelf. Dus dat is ook gelijk mijn tippie voor 2022 voor alle andere supermoms die alle ballen in de lucht willen houden.
En dan al die weer niets. Wat gaat daarmee gebeuren? Wordt 2022 dan eindelijk het jaar waarin we gaan trouwen? Gaan we nog op wintersport? Ik heb geen idee en ik heb het losgelaten, we zien wel hoe het loopt. Wat ik in ieder geval weer niet ga doen, is stressen want daar krijg ik echt alleen maar rimpels van.
Geen reacties