Kiki is inmiddels 20 weken zwanger. En het einde van haar reis door Zuid Amerika en Amerika is in zicht. Dit is haar laatste reisblogs en ze blikt terug!
‘Pas je wel op met vreemd eten op straat?’ ‘Let je wel op of je lichaam het aankan, al dat gereis?’ Of: ‘Neem je wel voldoende rust als je in een of andere hobbelende bus door Zuid-Amerika rijdt?’
Natuurlijk vond ik het ook spannend vooraf; wist ik veel hoe het was om zwanger te zijn. Maar sommige mensen reageerden alsof ik zelf een derde-wereld land zou gaan ontdekken, zo voorzichtig moest ik zijn. Nu, zittend aan een bewolkt Amerikaans strand moet ik er nog meer om glimlachen, om die adviezen.
Toen ik elf weken voor vertrek ontdekte dat ik zwanger was hadden we onze reis al grotendeels gepland: we startten met backpacken in Zuid-Amerika. Toen bleek dat ik zwanger op reis ging, hebben we de laatste maand van onze reis omgezet in een roadtrip langs de westkust van de VS in een gehuurde auto. Ja, de afgelopen weken werden fysiek langzaamaan ietsje zwaarder. Maar het zwaarste is toch het naar huis gaan: op reis zwanger zijn heeft namelijk veel meer voordelen dan ik ooit had kunnen denken.
- Als je het geluk hebt dit samen met iemand te doen van wie je veel houdt: hij (of zij) is er altijd bij. Elke dag, tien weken lang. Zo weet hij eerder dan jijzelf veranderingen waar te nemen, kan hij oprecht zeggen dat je hormonen wel meevallen als dat zo is en je bemoedigend en liefdevol uitlachen als je hormonen even niet meewerken. Ook niet onbelangrijk: hij kan alles doen waar jij geen zin hebt (zoals het ophalen van datgene wat je wéér vergeten bent).
- Elke verandering vindt plaats in rust. Overal lees je dat je aan yogales of meditatie moet. Als je reist is de waarschuwing voor stress is overbodig: geen vergaderingen, presentaties of een volle agenda. Rust neem je echt meteen zodra je het nodig hebt. Je lichaam voelt alles direct aan en je loopt jezelf een stuk minder snel voorbij dan je thuis zou doen.
- Op afstand wil je niet dat mensen zich zorgen maken. Thuis zou ik in ieder geval sneller de verloskundige of mijn moeder appen met een specifieke vraag. Nu laat je het gewoon gebeuren. Als ik wakker ben, slapen zij toch. Je wordt heel relaxed over wat je lichaam voelt. Je merkt vanzelf of er iets aan de hand is of niet. Zwanger zijn gaat grotendeels vanzelf blijkt dan.
- Op je werk is je tas laten dragen not done. Dat voelt ook nog eens ongeëmancipeerd. Maar als een wildvreemd iemand je backpack overneemt, is er echt geen enkel gevoel van eigenwaarde dat aangetast wordt. Alleen je rug die zegt ‘ja graag’.
- De natuur verstoort je slaap maar ach, dan slaap je morgen toch een uur extra. Op reis heb je alle tijd en niet eens een excuus nodig om weer een tukje te doen overdag.
- Voor je wederhelft: er is altijd een Bob. Op vakantie zijn de wijnboerderijen meestal niet dichtbij en ik kan altijd rijden zonder dat we daar ook maar over hoeven te overleggen. Nadeel: de rol van bijrijder in het donker met alcohol op gaat niet altijd even goed. Lach erom als je weer een verkeerde afslag neemt. In verhouding tot alles wat hij voor je doet is dat nu wel het minste.
- Wanneer je ook honger hebt, overal is eten beschikbaar. Niks geen saaie boterham met kaas in je tas voor noodgevallen. Het vermijden van al die ongezonde suiker is wel wat lastiger in Zuid-Amerikaanse landen. En in de VS trouwens ook. Gelukkig wandel en zwem je als vanzelf elke dag. Hoezo niet fit? Het is makkelijker fit te zijn met een zwembad in je hotel of een lichte hike in een natuurpark dan thuis op de bank.
- Assertiviteit wordt in een andere taal echt makkelijker. Geen ‘sorry maar’ of ‘mag ik misschien’, gewoon ‘pregnant’ roepen of je buik naar voren duwen. Zonder enige schaamte. Want die voorrang bij wachtrijen op het vliegveld of stoelen in het OV zijn geen overbodige luxe, die heb je nodig.
- In andere landen (eerlijk is eerlijk: ik bedoel in de VS) zijn overal gratis schone toiletten. Om de tien min een rest area langs de snelweg met zo tien (schone!) toiletten. Ieder tankstation heeft er gratis eentje. Elke supermarkt en ook ieder dorpje een publieke schone variant. Alsof dit land voor zwangere vrouwen is ingericht, wat fijn!
- Staat er op de menukaart veel van wat je niet mag (zoals op het Paaseiland alleen maar verse lokale tonijn of andere rauwe vis), dan kun je dus ook zonder schaamrood het duurste van de kaart bestellen: kreeft. Er is toch niets anders?
- Je bent niet meer degene naar wie keurend gekeken wordt op het strand. Ja er wordt liefdevol naar je buik gelachen, een zwangere vrouw is mooi en positief. Maar voor elke man is het wel duidelijk: You’re off limits. Wat wel geruststellend is met tien kilo extra in je badpak.
- Het ontdekken van het geslacht, de eerste beweging voelen, het groeien van de buik: allemaal prachtige herinneringen die bij ons gekoppeld zijn aan Argentinië, Chili, het Paaseiland, drie van de Verenigde Staten én Canada. En het mooiste van dit allles: na al die avonturen nemen we het grootste avontuur gewoon mee naar huis!
Wie is Kiki?
Kiki Bakker (34) woont samen met Mark in Amsterdam. Ze heeft net haar baan opgezegd en reist 2,5 maand rond. Ze start haar eigen bedrijf in community building, employee engagement en ambassadeurscampagnes voor bedrijven en organisaties. Ze eet graag broccoli en is dol op zoete salmiak. Ze is een van de @kortschrijvers op Twitter en verliest altijd met bowlen.
Hoe de eerste weken van Kiki’s zwangerschap verliepen kun je hier lezen!
Geen reacties