Zwoegen voor de Sint

Sanne is moeder van Lieve en Pepijn. En ze is er maar druk mee.

Ik kan me de laatste keer dat ik op de bank zat niet herinneren. Ik ben óf druk in de weer óf ik lig lamlendig te hangen. Ik kan nog net ‘ik ga even liggen, hoor’ kreunen tegen mijn lief om direct in een kwijlende snurkslaap te belanden op de bank. Er zit niks meer tussenin.

Nu is het donker geworden -en ik ben nog wakker!- en de krijttekening die ik met Lieve en Pepijn maakte op het grote woonkamerraam is extra goed te zien. Het is een uitbundige tekening van allemaal huisjes en daarop het paard met Sinterklaas en allemaal Pieten. Lieve en Pepijn tekenden ook een huis en pietjes. Het pietje van Pepijn heeft een reusachtige veer op z’n pietenmuts.

Aan de andere kant van de kamer ligt de werkbeschrijving op tafel van de cadeaus die Lieve en Pepijn op school van de Sint zullen krijgen. Want op onze school doen ze aan zelfgemaakte cadeaus, zodat je er extra veel liefde in kunt stoppen. En tijd. En frustratie. En stress. Die lieve goede Sint mag het geven, maar ik ben degene die er avond na avond op zit te zwoegen. Mooi niet dat een knutselpiet me even komt helpen. Of een schoonmaakpiet. Of een kookpiet.
Voor mijn dochter moet ik een pennenetui maken en voor mijn zoon een kroon. Ik ben best handig met naald en draad, dus dat betekent dat ik het niet een beetje af kan raffelen. ‘Je doet het goed of je doet het niet’, dat mantra achtervolgt me al mijn hele leven.

Het kan altijd nóg leuker

Dus ook toen ze hun schoen mochten zetten vorig weekend, pakten we uit. Een wortel, appel, bakje water en het volledige sinterklaasliedjesrepertoire aan het begin van de avond en zorgvuldig uitgezochte cadeautjes aan het eind van de avond. Maarrrr dat was niet alles, want zo’n stelletje pieten is na een hele avond noeste arbeid ook wel eens in voor een lolletje, dus ze hadden zich bij ons uitgeleefd met het toiletpapier. Het lag door heel het huis. “Papa, mama, moet je kijken wat de pieten hebben gedaan en de cadeaus staan op de wc, wat gek!”

Maar het moet nóg leuker. Het kan altijd nóg leuker. Ik moet ook kruidnoten met ze bakken, want dat is zo gezellig. Ik moet de cadeaus kopen bij die sympathieke speelgoedwinkel in de binnenstad en onze eigen boekhandel, want die kunnen wel wat support gebruiken. Ik moet zorgen voor duurzame cadeaus. Ik moet ze weelderig inpakken met strikken, linten, stempels en confetti. Ik moet nog een volledig geborduurde zakdoekenset maken als cadeau voor de familie. Ik moet chocolademelk regelen. Ik moet ik moet ik moet.

Hoor wie klopt daar, kind’ren
Hoor wie klopt daar, kind’ren
Hoor wie rent daar keihard over haar grens?
’t Is die moeder zeker,
die ’t perfect wil zeker,
ga toch eerst eens even zitten, mens.

Ja, Sinterklaas.