Inge is getrouwd en moeder van een zoon van twaalf en een dochter van vijf. Wat ze als weerbaarheidstrainer aan kinderen en hun ouders probeert mee te geven, vergeet ze zelf nogal eens toe te passen.
‘Quin, wil je met me seksen?’
Aan tafel valt het stil. Alsof we alle vier even moet verwerken wat Zora zojuist gezegd heeft.
Quins gezicht betrekt. ‘Ik ben je broer!’ roept hij terwijl zijn stem overslaat. ‘Dat kan echt niet, hoor!’
Ik kijk naar Zora. Haar net nog blije, enthousiaste gezicht over haar eigen briljante idee is veranderd in een getergde en afgewezen houding. Boos slaat ze haar armen over elkaar.
‘Ja, wát?’ doet Quin er nog een schepje bovenop. ‘Dat is toch góór?’
‘Ik denk niet dat je zusje precies weet wat ze zegt, lieverd,’ probeer ik de boel te sussen.
Quin gromt wat en Zora springt van haar stoel. ‘Ik weet wél wat seksen is, hoor mama!’ Om haar woorden kracht bij te zetten, gaat ze staan en doet ze alsof ze haar handen op de schouder van een denkbeeldige man en/of jongen legt en maakt bedenkelijke bewegingen met haar heupen. ‘Dan gaat de piemel van de jongen tegen de vagina aan… Kijk zo, mama!’
Mijn ogen vallen nog net niet uit hun kas. Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik snel naar Quin. Zijn mond laat hij theatraal openvallen. ‘Huh?’ roepen we allebei tegelijk. ‘Hoe weet jij dat zo precies?’ vraag ik oprecht verbaasd en ik ben me bewust van de emotie die ik in die vraag leg. Terwijl Zora weer op de stoel naast me klimt, zegt ze schouderophalend: ‘Gewoon, van YouTube’.
In mijn hoofd buitelen duizenden vragen over elkaar heen. Het enige dat ik uit kan brengen is: ‘Oh. Oké.’
Moeten wij daar iets mee? Of juist niet?
Wat heeft ze in hemelsnaam gezien? En waar? Bij wie? Zat ze gewoon naast ons op de bank? En nu? Moeten wij daar iets mee? Of juist niet? Maak ik dan juist groter? Ze heeft al zo’n moeite met grenzen. Straks denkt ze dat het normaal is om ‘zomaar’ met iedereen te gaan ‘seksen’. Straks krijgt ze een volledig verkeerd beeld. Ik moet met haar praten over wat oké is en wat niet, en dat haar vagina privé is, en dat niemand daar zomaar aan mag zitten als zij dat zelf niet wilt! En, en, en….
Op de site van Rutgers lees ik dat Zora niet de enige is. Meer kinderen in de leeftijd van 3 tot 5 jaar komen al beelden van naakte mensen tegen op internet. Bij kinderen in de leeftijd van 6 tot 9 jaar is 66% al in aanraking gekomen met beelden van seksende mensen. En, zo lees ik ook, het is een goed teken dat Zora praat over wat ze gezien en gehoord heeft op internet. Ze voelt zich blijkbaar veilig genoeg om dat onderwerp met ons te delen.
Ik ontspan een beetje. En ik denk terug aan toen Zora drie jaar was en ze al heel gedistingeerd over haar ‘vagina’ sprak en heel netjes aan onze tachtigjarige buurvrouw vroeg of zij er misschien óók eentje had. We praten volgens mij altijd heel open en positief over seks en de daarbij behorende geslachtsdelen. We leggen ook uit dat zoenen of seks voor alle twee de mensen goed moet voelen en dat het fijn is om dat met elkaar te bespreken. En dat seks met je broer of zus niet de bedoeling is.
‘Weet jij eigenlijk hoe kindjes gemaakt worden?’ vraag ik Zora die avond voor het slapen gaan. Ik kan het onderwerp toch nog niet laten rusten.
Zora kijkt me aan alsof ik de domste vraag ooit heb gesteld.
‘Natuurlijk weet ik hoe kindjes gemaakt worden!’ roept ze trots.
‘Met kindergereedschap natuurlijk!’
Geen reacties