Superkracht

Natanja blogt over haar leven als moeder van een zoon van 11 en een dochter van 14. En over zichzelf natuurlijk 😉

Toen we tijdens een vakantie Londen bezochten, kreeg mijn zoon de dakloze, wiegend in een wollen deken in de tunnels van de underground, niet meer van zijn netvlies. Of de broze dame van bijna negentig in onze straat, die dagelijks dapper met hond en rollator de buurt onveilig maakt. Laatst schuifelde ze voorbij, waarbij de tranen onverwacht in zoons’ ogen sprongen. Hij kon niet vertellen waar het aan lag. ‘Je vindt haar gewoon heel lief,’ zei ik. ‘En je ziet haar kwetsbaarheid’. 

Je zult maar bezitten over een hart dat openstaat voor de hele wereld, waardoor je grote gevoelens en emoties ervaart. Niet alleen bij jezelf, maar ook voor anderen. Op goede dagen vindt mijn jongste het best een fijne eigenschap, maar er zijn ook dagen dat ‘ie het volkomen zat is om zich een open zenuw te voelen en het maar niet lukt om een olifantenhuid te kweken. Gelukkig is er soms ook luchtigheid. Toen we laatst zijn scherp afgestelde antennes bespraken zei hij dat hij het zelfs zielig voor Trump vond toen die door iedereen gedist werd, waarop we concludeerden dat zijn inlevingsvermogen soms wat te ver gaat. 

Naast al dat voelen zijn er ook veel dingen spannend.

Naast al dat voelen zijn er ook veel dingen spannend. Op karateles gaan bij onbekenden, de optie van een zomerkamp in de vakantie, zelf naar tennisles moeten als zijn vaste maatje er niet is: soms staat hij trillend van paniek voor me als hij ergens in moet stappen en geen houvast voelt. Het lukt me lang niet altijd dat met hem tot bedaren te brengen. 

Toen ontdekte ik een boek. Geschreven door een ex-commando, speciaal voor kinderen. Missie Mentale Kracht heet het, over tien speciale krachten die je kunt aanwenden om je mentale kracht te verstevigen. Niet omdat dat moet, maar omdat ‘het kan helpen om uitdagingen in het leven met meer zelfvertrouwen aan te gaan’, aldus de achterflap. Twee dagen later leg ik het voor mijn zoon op tafel. ‘Kijk, heb ik voor jou gekocht. Kijk maar of het je aanspreekt.’ 

Weer een dag later brengt mijn man onze zoon nog een nachtkus. ‘Hij is erin aan het lezen hoor!’ zegt mijn man bij terugkomst in de kamer. ‘Zo leuk, het boek beschrijft allerlei superkrachten die je kunt ontwikkelen. Denkkracht, veerkracht, fitkracht. We hebben er eentje gevonden waar hij al in uitblinkt!’ 

‘En?’ vraag ik. ‘Welke is dat?’ 
‘Voelkracht’.