Rust. Ik zit in mijn eentje op kantoor, klap mijn laptop open en geniet van de stilte op me heen. Geen ‘mama, mag ik een boterham,’ of ‘mama wil je mijn lego-huis zien.’ Geen berg vieze borden die roepen dat ze de vaatwasser in moeten. Geen werkloze man die gezellig met me wil bespreken wat we gaan eten vanavond terwijl ik me probeer te concentreren op een mail die net binnen is gekomen. Rust.
Ik typ mijn wachtwoord in op mijn laptop, maar er gebeurt iets raars. Alsof er op afstand iemand anders tegelijkertijd met mij een ander wachtwoord intypt. Ik probeer het te deleten. Het geheimzinnige wachtwoord in de vorm van wel heel veel bolletjes plopt weer op. Ik kan mijn eigen wachtwoord niet kwijt.
Mijn laptop wordt meer en meer gebruikt voor online meetings
Shit. Ik zal toch niet gehackt zijn? En dat alle inhoud van mijn laptop nu wordt opgegeten of dat er een of andere engerd via mijn laptop naar mij zit te gluren? Ik denk aan alle Zoom- en Skype-gesprekken die ik de laatste tijd vanaf mijn laptop heb gedaan. Teun die musicalles heeft via Zoom vanaf mijn laptop. Een virtuele meeting met mijn Broodfonds-collega’s via een tool waarvan ik de naam alweer ben vergeten. Het interview over mijn nieuwe boek dat ik vorige week via Skype had. Mijn laptop wordt meer en meer gebruikt voor online meetings. En had ik onlangs niet ergens gelezen dat Zoom privacy-issues had?
Hoewel ik inmiddels zin heb de laptop uit mijn kantoorraam te gooien, probeer ik mijn hoofd koel te houden. Ik besluit mijn laptop af te sluiten door de uitknop een paar seconden in te drukken. Mijn hart zit in mijn keel, de rust die ik vijf minuten geleden nog ervoer is verdwenen.
Gefixt
Ondertussen zoek ik op mijn telefoon naar het artikel over die Zoom-problemen. In een artikel van een bevriende Twitteraar, lees ik over het succes van Zoom en dat de makers door hun vliegende start vergeten waren om een paar gaten dicht te timmeren. Dat ze daarom nu onder de lamp bij de FBI liggen, maar dat fouten en lekken inmiddels gefixt zijn.
Misschien kan ik me beter concentreren op informatie over hoe ik mijn laptop iets beter beveilig. Mijn laptop is immers mijn échte kantoor. Alles wat ik doe staat er in. Allemaal leuk en aardig die nieuwe manieren van communiceren via míjn kantoor, maar een privacy-probleem kan ik me niet veroorloven. Met mijn hart in mijn keel start ik mijn digitale vriendje weer op. Er verschijnen dit keer geen geheimzinnige bolletjes in het wachtwoordvakje. Ik type mijn eigen vertrouwde wachtwoord in. Bam! Ik zit er in. Het eerste wat ik doe is toch maar weer een stickertje op het cameraatje plakken. Daarna ga ik op zoek naar wat veiligheidstips.
Veiligheidstips
Zorg voor een veilig wachtwoord (check dat heb ik volgens mij), maak regelmatig back ups (oké dat is al weer een tijdje geleden…), houd je updates bij (oeps, dat waren die meldingen die ik steeds wegklik..) en maak gebruik van VPN voor een veilige verbinding (even opzoeken wat dat is).
Misschien is het tijd om hier actie op te ondernemen. Ik ga die updates maar eens doen, maak een back up en duik in de wereld van VPN, wat ervoor zorgt dat al je internetverkeer door een versleutelde tunnel word gestuurd waardoor je anoniemer en veiliger bent op het internet.
Een uurtje later heb ik dan eindelijk mijn rust. Weet je wat? Ik kan wel even gaan Zoomen met met thuis front 😉
En? Hoe veilig is jouw laptop of pc? Ik installeerde inmiddels VPN. Ook interesse? Klik hier om ook een VPN-app te downloaden.
Geen reacties