“Welk cijfer geef jij jouw werkgeluk? Bespreek de uitkomst met iemand uit de zaal die je nog níet kent.” Nee he, heb ik dat? denk ik terwijl ik een geïrriteerde zucht onderdruk. Ik neem deel aan de workshop ‘Vergroot je werkgeluk’ en zit mijn tijd uit tot de beloofde negen praktische tips die tot meer werkgeluk leiden. Altijd lekker, zo’n quick fix. Ik weet natuurlijk best dat werkgeluk niet zo simpel is, maar toch hunker ik naar de worst die ons in de aankondiging werd voorgehouden.
“Ik ben Peter,” stelt een drieënzestig jaar en acht maanden oude man – zoals hij later zelf uit de doeken doet – zich enthousiast aan me voor. “Ik vind deze opdracht nogal lastig, want ik begin over twee weken met een nieuwe baan nadat ik drie jaar thuis heb gezeten. Ik ben ontzettend zenuwachtig, maar ook weer niet. Want van het vrijwilligerswerk dat ik de afgelopen tijd voor gedetineerden heb gedaan, heb ik enorm veel kracht gekregen.” Ik denk aan de aflevering van RTL’s Beau – 5 days inside waarin hij tussen de tbs’ers verbleef. Het enige wat ik me daarbij vijftig minuten lang afvroeg is of ik het zou kunnen, werken met mensen die iets verschrikkelijks op hun kerfstok hebben.
“Het was niet altijd makkelijk om te doen hoor,” vertelt hij alsof hij mijn gedachte kan lezen. “Iedereen heeft er namelijk een oordeel over als je je tijd steekt in mensen die slachtoffers hebben gemaakt. Maar, iedereen verdient een tweede kans. En ik had voor m’n gevoel ook weinig keus. Iets in mij zei dat ik dit moest doen.” Voor ik erop kan reageren, verzoekt de trainer iedereen terug te gaan naar z’n plaats. De tijd is om.
De rest van de training gaat aan me voorbij. Zelfs de slide met negen tips zie ik wel, maar komt niet binnen. Doe wat jij voelt dat je moet doen, ondanks de positieve of negatieve mening van anderen, is het enige wat als een soort mantra door mijn hoofd blijft spoken. Het is helaas geen quick fix. Of misschien ook wel. Als je de ballen hebt om ernaar te handelen. Dan vind je zelfs op je drieënzestigste en acht maanden nog een nieuwe baan en kan het niet anders dan dat je volgende maand een tien scoort op werkgeluk.
En ik? Ik wacht tot het nieuwe boek van Elsbeth over geluk in werk en moederschap in de winkels ligt. En tot die tijd is Peter mijn voorbeeld en probeer ik zo goed en kwaad als het gaat mijn eigen pad te bewandelen.
Geen reacties