Ingelise is moeder van drie kinderen van 8, 6 en 3 Onlangs deelde ik al twee blogs van haar in de rubriek in de mailbox. Deze week kreeg ik deze van haar, die -vermoed ik- behoorlijk herkenbaar is.
Net voordat ik mezelf een denkbeeldige schop geef om naar bed te gaan na weer een dag schipperen tussen thuisonderwijs en werk, zie ik een appje binnenkomen van een vriendin. ‘Hé sorry, ik ben de afgelopen dagen snipverkouden geworden. Beter de logeerpartij dus even uitstellen in verband met besmettingsgevaar.’ Ik zucht en voel de moed in mijn schoenen zakken. Daar gaan we weer. Morgen moet ik mijn dochter vertellen dat ze dit weekend niet uit logeren gaat bij een vriendinnetje. Ze had zich er al een paar weken intens op verheugd. En nu is het aan mij om die pret te bederven.
Zoals ongetwijfeld iedereen heeft ons gezin sinds de start van het coronatijdperk al een lange rij teleurstellingen te verwerken gehad. De avondvierdaagse, de familietrip in de meivakantie, de dansvoorstelling in de schouwburg waar iedereen zou komen kijken, het grote feest voor oma’s tachtigste verjaardag: allemaal hoogtepunten in een kinderleven en allemaal gingen ze stuk voor stuk niet door. En daar komen dan de kleine teleurstellingen – zoals logeerpartijtjes die op het allerlaatste moment gecanceld worden – nog bovenop.
Ik voel me soms net een lid van een animatieteam op de camping.
Terwijl het juist dit soort kleine dingen zijn die nog voor een beetje vrolijkheid en afwisseling zorgen tijdens de eindeloze lijkende donkere dagen thuis. Meer nog dan de eerste lockdown vragen deze weken het uiterste van mijn improvisatiekunsten. Het antwoord op de vraag: “wat we gaan we doen vandaag?” stelt altijd teleur. Naast het bezoekje aan steeds dezelfde speeltuin en de obligate wandeling door de natuur is er eigenlijk niets te doen. Tekenen of knutselen dan maar weer? Iemand zin om een spelletje te spelen? Ik voel me soms net een lid van een animatieteam op de camping. En dat is zeker niet mijn droombaan.
Stuiterend komt mijn dochter de volgende ochtend naar beneden. ‘Mam, ik ga alvast mijn koffer inpakken voor vanavond!’ Ik haal heel diep adem en besluit haar maar gelijk het slechte nieuws te vertellen. Ondertussen zet ik me schrap voor de stortvloed aan tranen die ik straks zal moeten drogen. Tot mijn verbazing komen die niet. Ze kijkt me vorsend aan en zegt dan: ‘Het gaat zeker weer niet door? Dacht ik al.’ Ze loopt door naar de keuken, mij stomverbaasd achterlatend. Ok, ook dit went dus.
Wie is Ingelise?
Ingelise is moeder van drie kinderen van 8, 6 en 3 en werkt als persvoorlichter bij de Europese Unie. Ze vindt het moederschap soms een behoorlijke confrontatie met zichzelf. In de schrijfcursus van Miloe is ze (weer) aan de slag gegaan met haar liefde voor het schrijven, waar onder andere dit blog uit rolde.
Geen reacties