Stop ermee

Say it louder for the people in the back!

Oké, het is zeven jaar geleden dat ik zwanger was van Lieve, maar kennelijk snappen we het nog steeds niet. Hoe is dat mogelijk? Ik las deze week een tweet van een zwangere vrouw die zich hier weer over beklaagde en het maakt me echt moedeloos. Die eindeloze opmerkingen die je over je baby belly te horen krijgt. ‘Gast al zie ik eruit alsof ik elk moment uit elkaar barst en iedereen onder het vruchtwater komt te zitten (…) hou gewoon ff je bek?’

Inderdaad. Dus.

Pak een permanent marker en schrijf het zo groot mogelijk op je hand: MAAK NOOIT EEN OPMERKING OVER EEN ZWANGERE BUIK!

Stuur even een groepsapp naar je volledige contactenlijst: HOU JE MENING OVER ZWANGERE BUIKEN VOOR JE!

Huur een vliegtuig met wapperende tekst erachter: STOP MET GRAPPEN OVER DE DIKTE VAN EEN ZWANGERE BUIK!

Koop een maaimachine en maai in sierlijke letters in een korenveld zodat het vanuit de ruimte te lezen is: HOU JE MOND OVER ZWANGERE BUIKEN.

Echt. Stop ermee. Het is niet grappig, het is niet helpend, het is niet nodig. Het is kwetsend.

Ik heb ze werkelijk allemaal gehad.

Weet je zeker dat het geen tweeling is? Jij kan zeker ieder moment bevallen? Goh, mijn buurvrouw is nog niet zo dik. Weet je zeker dat het geen drieling is? Weet je zeker dat het geen elftal is? Weet je zeker dat je zelf geen walvis bent?

Ik was 27 weken zwanger, het was bloedheet en ik ging met de trein. Tegen al mijn principes in had ik een witte legging aan. Ik moest wel, want mijn bovenbenen schuurden tegen elkaar aan en er was nog maar één jurkje dat me paste. Ik had maar een paar zwangerschapsitems gekocht en was even vergeten dat er nog een compleet nieuw seizoen aan zou komen.

Ik ging lang in de trein zitten en had een zakje dropjes gekocht voor onderweg. Zwart-witjes, waar je zo lekker op kunt sabbelen. Er ging een man naast me zitten van ergens in de veertig. Lange beige broek, ruitjesoverhemd, bril zonder montuur en aktetas.

“Nou dat past nog maar net hè? Haha!” begon hij meteen. “Dat duurt niet lang meer zo te zien?”
“Ik ben in oktober uitgerekend.”
“Dan pas? Krijg je een tweeling?”
“Nee.”
“Nou, mijn vrouw was niet zo dik. Maar veel succes hoor.”

En toen durfde ik dus de hele treinrit m’n dropjes niet meer te pakken! Door zo’n klaphark die het niet kon laten om allerlei opmerkingen over mijn buik te maken.

Dus laat ik het nog één keer duidelijk zeggen: maak nooit, maar dan ook nooit grapjes of opmerkingen over zwangere buiken. Nooit. Nu we toch bezig zijn: maak gewoon sowieso nooit grapjes over hoe iemand eruit ziet. Zo moeilijk is het niet. Dank je.