Quin is al een tijdje in de ban van voetbal.
Uren brengt hij door achter zijn tablet, kijkend naar filmpjes op YouTube van belangrijke voetbalwedstrijden in grote stadions. Gefocust op het gedrag van de uitbundige supporters op de tribune, gespitst op de toon en intonatie van de verslaggevers, verdiept in de voetbaltechnieken en de schwalbes van de spelers. Het is bizar wat hij allemaal hoort en ziet.
“Mam, waarom maken de supporters in De Kuip veel méér lawaai dan in het Johan Cruijff Stadion?”
“…”
“Mama? Ik vroeg je wat.”
“Ik heb toch werkelijk geen idee, Quin. Hoezo denk je dan dat ze meer lawaai maken?”
“Omdat ik dat hóór.”
“Ok.”
(…)
“Hoeveel mensen kunnen er in De Johan Cruijff Arena, mam?”
“Geen idee. Duizenden?”
“Nee, ik wil het precies weten.”
“Dan moet je dat even opzoeken.”
“Oh. Waarom wéét je dat niet, mama?”
Omdat het me niet interesseert, wil ik zeggen, maar zeg braaf dat ik ook niet alles weten kan.
Hij steekt in elk geval wat op van al die schreeuwende, hysterische voetbalfans bij wedstrijden van Ajax tegen Feyenoord. Toen ik vorige week met hem een balletje ging trappen op het veldje achter ons huis en de bal eindelijk over de achterlijn rolde, deed Quin de fanatieke supporters minutieus na. De ‘haka’ die de maori’s in Nieuw Zeeland aan de slachtoffers van de aanslag in Christchurch brachten was er niets bij, zeg maar. Hij kent méér gezichtsuitdrukkingen dan de gemiddelde prepuber, vermoed ik.
Eigenlijk heb ik liever dat hij Klokhuis kijkt, of vragen stelt bij Willem Wever over waarom het belangrijk is dat vliegtuigen zo licht mogelijk gebouwd worden en hoe dat werkt met aerodynamica.
“Lasse Schöne in de eerste minúút! Wát een fraaie goal!” schalt hij door de kamer, net op het moment dat ik aan mijn eerste kopje koffie zit. Ik kan mijn lach amper inhouden.
“Wát zeg je allemaal?” roep ik uit onnozelheid en denk een aantal Zweedse woorden te kunnen onderscheiden.
“Lasse Sjeune! Ken je die voetballer niet?”
“Nee,” stamel ik, want ik nog nooit van de beste man gehoord.
Aangewakkerd door mijn verbaasde reactie zet Quin opnieuw de stem van de verslaggever op en rent met zijn armen in de lucht door de kamer al ware het De Kuip met 51.117 supporters. Hij doet nog nét niet zijn T-shirt over zijn hoofd.
Ineens kijkt hij me nieuwsgierig aan. “Wat betekent fraai eigenlijk, mama?”
Geen reacties