Sprookje

Lieve kruipt dicht tegen me aan. Op onze buiken kijken we naar de plaatjes in het boek. Een meisje met een rood kapje loopt door een dichtbegroeid bos. Uit de bomen steekt een wolvenkop die haar met ontblote tanden aankijkt. Ik zie aan haar gespannen gezichtje dat ze het eng vindt. Sprookjes zijn eigenlijk ook eng. Ik vertel verder over de wolf en dat oma onder de dekens verstopt zit.
“Kijk eens, oma ligt onder de dekens, zie je wat een dikke bult? Roodkapje komt binnen. ‘Boe!’ roepen oma en de wolf. Ze moeten allemaal heel hard lachen en eten alle koekjes op die Roodkapje mee had genomen. Einde!” Sorry gebroeders Grimm.

Lieve is tevreden met het einde. Ik ga dat maar met alle sprookjes doen, denk ik. Want hoe haalden die ouders van Hans en Grietje het in hun hoofd om hun kinderen in het bos achter te laten? Omdat ze geen geld meer hadden? Al aten ze mijn eigen arm op, ik ga mijn kinderen toch niet wegdoen omdat ik te weinig eten heb?
En wat dacht je van Doornroosje? Die wordt door een voor haar volslagen onbekende vol op d’r bek gepakt, met wie ze dan meteen maar gaat trouwen. Married at first sight avant la lettre.
Of neem Assepoester. Eerst gaat haar moeder dood en krijgt ze een verschrikkelijke stiefmoeder en twee nog verschrikkelijkere stiefzussen en als haar vader dan ook nog doodgaat moet ze het hele huis schoonmaken. De horror. Dat komt uiteindelijk allemaal goed omdat ze met een prins trouwt. En dan maar hopen dat ze niet van hem het hele paleis moet schoonmaken. Lekker bezig, Assepoester.
Om maar niet te zwijgen van zeemeermin Ariël. Zij verlaat haar hele familie en land, of zee eigenlijk, om te trouwen met iemand die op haar valt omdat ze zo lekker haar bek houdt.

Wat heb ik het eigenlijk goed voor elkaar. Ik kan mijn rekeningen gewoon betalen zodat ik mijn twee prachtige kinderen niet in het bos hoef achter te laten, ik hoefde gelukkig niet te trouwen met de jongen die ik voor het eerst kuste en niet alleen leven mijn ouders nog, maar heb ik ook een hele leuke stiefmoeder en stiefzus. En als klap op de vuurpijl maakte mijn lief gisteren het hele huis schoon. Nee, mijn leven is geen sprookje. Het is veel leuker.