Spreekbeurt

Marloes is moeder van Willem (7 jaar) en Guusje (4 jaar) en blogt over haar rommelige en drukke leven.

‘Ga je nog even oefenen? Morgen heb je je spreekbeurt al, het is echt belangrijk dat je oefent, anders weet je straks niet wat je moet vertellen!’ Mijn zoon laat een zucht ontsnappen die diep uit zijn tenen komt. ‘Daar heb ik echt geen zin in hoor, ik vind het saai en ik kan het heus wel.’ En met die woorden staat hij op, pakt zijn jas en glipt naar buiten.

Die spreekbeurt is geen afstudeerproject

Op het moment dat ik hem achterna wil rennen om hem eens haarfijn uit te leggen hoe belangrijk het is om je goed voor te bereiden, dat hij nog niet één keer de hele tekst hardop geoefend heeft en dat het écht niet fijn is om met een mond vol tanden voor de klas te staan, roept mijn man me tot de orde. ‘Laat hem toch, hij zit in groep 4, die spreekbeurt is geen afstudeerproject!’

En terwijl alle mitsen en maren in me opkomen denk ik terug aan mijn eigen spreekbeurten. De eerste, over basketbal, had ik tot in den treuren uit mijn hoofd geleerd. Ik had zelfs voor de hele klas werkboekjes gemaakt om te controleren of ze wel geluisterd hadden. Uit een andere spreekbeurt, over zeehonden, kan ik nog hele stukken citeren. Nee, ik liet niets aan het toeval over.

Het boeit hem niet echt

‘Het boeit hem niet echt, hij zegt het zelf: hij kan het heus wel’, gaat mijn man verder. ‘Laat het los. Willem is gewoon niet zo’n perfectionist als jij.’ Zou dat het zijn, vraag ik me af. Maak ik me daarom zo druk om zíjn spreekbeurt?

‘Moeten we echt niet nog even oefenen?’, probeer ik die avond nog eens bij mijn kleine jongen. Maar zijn hele houding zegt genoeg en ik besluit het advies van mijn man op te volgen en laat als een ware Elsa de hele spreekbeurt uit mijn handen vallen. Hij kan het heus wel.

De volgende avond is het karige antwoord ‘oh goed hoor’, als ik nieuwsgierig vraag hoe de spreekbeurt is gegaan. Mijn man haalt nonchalant zijn schouders op. ‘Ja de juf zei dat hij het hartstikke goed deed, hij wist ontzettend veel te vertellen!’

Hij kon het dus heus wel. Over die -nog steeds niet voorbereide- boekbespreking van volgende week ga ik me dus echt niet meer druk lopen maken.