Anke’s zoon Sieger noemde zichzelf tot voor kort een meisjes-jongen. Sinds de start op de middelbare school is dit veranderd in non-binair. Ze blogt onder andere over hoe het is om een moeder van een kind met genderdysforie te zijn en zo mogen wij meekijken met hun bijzondere traject.
“Als ik later ga trouwen, hoe moet dat dan?” We lopen op zondagmiddag in het bos. Man en oudste een stuk verderop, want die houden hun eigen looptempo aan. Ik pas het mijne aan aan Sieger, die langzamer loopt, omdat ieder bloempje, paddenstoeltje of anders moois wat langs de weg groeit, uitgebreid bewonderd moet worden.
Ik ben even stil
Ik ben even stil, even hiervoor bespraken we hoe zielig het is dat de zwam die we drie meter eerder zagen, van zijn stam afgebroken was. Blijkbaar kan Sieger schakelen van gebroken paddenstoelen naar bruiloften, maar mijn brein heeft daar wat meer tijd voor nodig.
“Hoe bedoel je?” vraag ik daarom eerst. “Nou, als ik met een man ga trouwen, dan heeft er niemand een witte jurk aan. En bij een bruiloft hoort een witte jurk.”
Ik vind het mooi en tegelijkertijd wat verdrietig dat het conventionele beeld van een bruidspaar zo sterk is, dat zelfs Sieger -die toch best handig is geworden in zijn eigen pad volgen door alle conventies heen- dit rondom zijn eigen toekomst niet anders voor zich kan zien.
Dat hij op deze manier ook tussen de bedrijven door laat weten dat hij zichzelf in de toekomst met een man ziet, negeer ik maar even. De vanzelfsprekendheid waarmee hij zijn relatievoorkeur nu uitspreekt, past bij wat wij allemaal (soms onbewust) allang voelen.
Ik weerleg zijn beeld door uit te leggen dat als twee mannen trouwen, ze meestal allebei een trouwpak aan hebben, en dat dat natuurlijk ook heel goed kan. Er hóeft geen jurk aan te pas te komen. Sieger denkt na en ik meen wat teleurstelling te bespeuren. Wetend hoe elke nieuwe jurk de afgelopen vijf jaar met gejubel werd aangetrokken, voeg ik daar snel aan toe: “Maar het kan natuurlijk wel.”
Sieger begint te stralen
Sieger begint te stralen en hij begint uitgebreid te beschrijven hoe hij zijn trouw-pak-jurk voor zich ziet: “Met als bovenstuk een net jasje maar van onder een broek mét jurk/sleep. Snap je mam, dat wordt echt mooi!”
Hoewel ik mezelf wel zie als beelddenker, zie ik nu niet voor me wat hij bedoelt, maar dat maakt niet uit. Ik ben vooral blij dat hij ook hierin in staat is om heen en weer te bewegen tussen traditionele gewoontes en beelden, en zijn eigen dromen en fantasie. Ik zie het plaatje van de bruiloft al in mijn hoofd. Van mijn kind dat samen met een heel leuke man op dat bruiloftsfeest staat te shinen in een zelf ontworpen bruids-pak-jurk. En ik als moeder van de bruid(egom) ernaast, glimmend van trots en geluk.
Het duurt nog wel even voor het zover is, maar ik heb nu al zin in dat feestje.
Wie is Anke?
Anke is moeder van Hidde (2008), en Sieger (2011). Sinds vier jaar is Sieger een ‘meisje-jongen’ en over de uitdagingen en gekke situaties die het gezin met een kind met genderdysforie tegenkomt, blogt Anke voor ons. Sinds Hidde in de (pré)puberteit is beland, heeft Anke ook met hem af en toe heel wat te stellen. Anke heeft een eigen praktijk waarin zij ouders begeleidt, die te maken hebben met een kind met een pittig/temperamentvol karakter. Zij geeft onder andere het gratis webinar: “Stop de trigger die je boze kind voor je is”. Kijk voor meer info of aanmelden op www.pentakelopvoedcoaching.nl/lezing-je-boze-kind-helpen .
1 Reactie
Een meisjes jongen bestaat al zo’n 50 jaar. Non-binair bestaat daarintegen niet. Je bent een jongen of meisje, dat staat in je biologieboek. Laten we gewoon echt even normaal blijven doen ipv onzin woorden en -termen verzinnen.