Vier opvoed-eye openers!

Miloe heeft een dochter van 12 en een zoon van 15 over wie we al heel wat blogs hebben kunnen lezen hier op de club. Vandaag kwam haar nieuwe boek Doorbeek de cirkel uit.

‘Wat is het belangrijkste dat je hebt geleerd van het schrijven?’ Als ik word geïnterviewd over mijn nieuwe boek ‘Doorbreek de cirkel’ krijg ik die vraag meestal (plus: ‘wat vinden je kinderen ervan?’) Dat is een lastige. Ik schreef niet voor niets een boek waarin ik tien verschillende experts aan het woord laat, ik ben nogal wars van alles doen volgens één theorie, model of leer.

Maar. Als ik toch één ding moet noemen, dan is het wel dat je mag vertrouwen op jezelf. Niet op je buurvrouw, vriendin of schoonmoeder, jij weet zelf wat jij belangrijk vindt. Als streng zijn niet bij je past, dan moet je vooral niet streng zijn omdat het zo hoort, of omdat jij zo bent opgevoed. Onderzoeken hoe jij bent gevormd, ontdekken wie jij echt bent, wat jouw behoeftes waren en zijn geeft je de kans om allerlei onbewuste patronen en overtuigingen bewust te maken. En daarna kan je ze ook doorbreken. Verwerken wat je niet hebt gekregen vroeger is soms pijnlijk maar zal je meer vrijheid geven in de relatie met je kinderen. Weet je niet hoe? In mijn boek heb ik concrete oefeningen en vragen opgenomen die je zelf kunt invullen. Zodat je actief je eigen cirkel kan doorbreken als je dat wil. En vooruit, omdat mijn boek deze week uit is gekomen, deel ik nog drie inzichten met je.

• Soms moet je niet loslaten maar vasthouden

Vaak is het credo dat we vooral moeten loslaten. Je kind, een oordeel, mening, perfectie. Maar soms moet je juist iets vastpakken, bijvoorbeeld iets pijnlijks van vroeger waar je liever niet meer aan denkt. Een familiegeheim, verlies, depressie of andere psychische ziekten waar we liever niet meer aan denken. Zo was ik bij mij oudste veel bezig met het wegnemen van somberheid. Het herinnerde me aan vroeger, en daar wilde ik niet meer heen. Ook boosheid bracht gevoelens terug die ik niet wilde voelen. Pas toen ik zelf aan de slag ging met mijn somberheid, met mijn angst voor boosheid, werd het zachter, en mochten de gevoelens er zijn. Waardoor ze meteen een stuk minder heftig werden.

• Het moeilijkste van het ouderschap is niets doen

Berispen, oordelen, corrigeren, boos worden. Het lijkt soms wel een automatisme. Daardoor raakte ik met mijn oudste regelmatig verstrikt in een kluwen van emoties, met als effect dat de puinhoop alleen maar groter werd. Ik ontdekte dat ik het veel moeilijker vond om mijn mond te houden, om een stap achteruit te zetten en niet afwijzend te reageren tijdens een conflict of bij ongewenst gedrag, dan was het alsof de lucht uit de ballon liep. Jakob van Wielink, een van de geïnterviewden uit mijn boek, noemt dit een tegennatuurlijke beweging: gooit een kind de deur dicht, klop dan toch aan.

• Repareren is de belangrijkste ouderstrategie

Soms schiet je uit je slof, soms gooi je een komkommer door de kamer. Of een Snelle Jelle (echt gebeurd, zie mijn boek). Kunnen kinderen aan. Maar maak het ook weer goed met ze. Vertel ze op een rustig moment – bijvoorbeeld al bewegend, bijvoorbeeld op de fiets of in de auto – dat het je spijt. Of maak een tosti voor ze, vraag hoe zij de ruzie hebben ervaren en daarna is het zand erover.

Oh en wat mijn kinderen van dit boek vinden? Dat weet ik pas over een jaar of tien 😉

Miloe is moeder van een zoon van 15 en een dochter van 12. Ze schreef acht jaar ruim honderd persoonlijke verhalen voor deze Club. Een deel daarvan staat in haar nieuwe boek. Deskundigen vertellen hoe we onbewust patronen, gevoelens, emoties en gedragingen doorzetten op de generatie na ons, en hoe we dat kunnen doorbreken. Doorbreek de cirkel, waarom opvoeden over jezelf gaat is verschenen bij Uitgeverij Kosmos. In de gelijknamige podcast praat ze met deskundigen over dit thema.