Prijs

Frauke is (ondanks haar Hollandse naam) een Belgische moeder. Ze woont met haar gezin in de rand rond Brussel. Begin dit jaar verloor Frauke haar partner Olivier, en verloren de kinderen Elise (11) en Tristan (10) hun vader na een jarenlange ziekte. In korte blogs schetst Frauke voor ons wat het verlies van een partner en vader doet met een jong gezin. Ze schildert momentopnames, zowel mooie momenten, maar ook verdrietige. 

Daar gaat ze. Tot vooraan in de zaal, naar de erehaag van juffen, directie en gemeentebestuur om haar diploma basisonderwijs op te halen.
Met haar zwarte soldatenkistjes, blauw plooirokje en bloemenjasje. Ze heeft zo lang nagedacht over wat de juiste look was om de burgemeester in de ogen te kijken. Om er uit te zien als de tiener die klaar is voor de wereld, en niet als het kleine meisje dat zich stiekem zo beschermd voelt op de dorpsschool.

En net wanneer de ceremonie voorbij lijkt, schalt haar naam opnieuw door de micro. Een prijs voor een opmerkelijke leerling, heel erg zorgzaam voor de klas. En daar gaat ze opnieuw, totaal verrast, zie ik vanuit het publiek.

Niemand die zoveel hielp verhuizen met vrienden als haar papa.

Bij elke stap die ze zet om de prijs te halen, zie ik haar zorgzaamheid door de jaren groeien. Van het halen van een luier voor haar broer, over het aandragen van medicijnen voor haar papa, tot de dagelijkse vraag hoe mijn dag is geweest en de melding dat ik eens wat vakantie voor mezelf zou moeten nemen. Ze leerde door de jaren heen zorgzaam zijn omdat het moest. Ze was een jonge mantelzorger, en die mantel blijft ze meedragen, haar leven lang.
Maar zelf kreeg ze thuis ook een mooi voorbeeld. Niemand die zoveel hielp verhuizen met vrienden als haar papa. Die zijn eigen besognes opzij zette om er te zijn voor anderen. Bij wie je één pakje vanillesuiker kwam lenen voor een cake, om te vertrekken met tien.

Wanneer ik ’s avonds in bed vertel hoe trots ik ben op haar, en dat ze het van de beste leerde, blinken haar ogen. Om het nieuw ontdekte stukje papa in zichzelf.