Marloes is moeder van Willem (6 jaar) en Guusje (4 jaar) en blogt over haar rommelige en drukke leven. Vandaag over haar leven als bakfietsmoeder en dan wel eentje op een roze Dolly bakfiets die ze een weekend mocht lenen.
“Als ik een bakfiets koop, over mezelf in de derde persoon ga praten of mijn haren afknip, moet je me echt even voor mijn kop slaan hoor!” Ik hoor het mezelf nog zo zeggen tegen mijn vriendinnen. Inmiddels zijn we zeven jaar verder en is mama alweer ruim vier jaar een bakfietsmoeder, wel met nog altijd hetzelfde kapsel overigens.
Minder dan tien jaar geleden gruwelde ik nog van die dingen als ik op mijn omafietsje door de stad sjeesde om ’s morgensvroeg op kantoor te zijn. Er zaten altijd huilende kinderen in, ze blokkeerden de stoep of ik kon er niet langs op het fietspad. Als ik ooit moeder zou worden ging ik het héél anders doen.
Wat een decadentie, zo overdreven!
Maar hoe dan? Met een kleine baby alles lopend of met de auto bleek best nog wel een gedoe. Fietsend met een draagzak zag ik persoonlijk niet zo zitten, dus keek ik stiekem verlekkerd naar de moeders die in het zonnetje voorbijfietsten met een maxi cosi in de bakfiets.
Gelukkig werd mijn baby vanzelf een jaar en kon hij voorop de fiets. Op naar het strand! Totaal bezweet trapte ik de duinen door met volle fietstassen, een zware rugzak en een knikkebollende dreumes die ik moest ondersteunen met een arm. Binnensmonds jaloers vloekend op de zweetloze collega-moeders die me zonder problemen inhaalden op hun elektrische bakbeesten. Wát een decadentie, zo overdreven!
Hoe het dan toch zo ver is gekomen? Tsja. Er kwam een tweede baby bij en we verhuisden terug naar de stad. Met de auto kwam je precies nergens in de autoluwe binnenstad en de bakfietsen vlogen me inmiddels om de oren. Waren het de hormonen of zag ik ze echt naar me lachen vanuit de etalage, hoorde ik ze nou mijn naam zachtjes roepen als ze me inhaalden?
De beste aankoop ooit
Dus ging ik toch overstag en werd ik trotse eigenaar van zo’n elektrisch vehikel. Inmiddels hebben we al bijna 20.000 veilige kilometers afgelegd en hebben we zelfs een auto weg kunnen doen. Klasgenootjes, alle buurkinderen, dozen wijn, een dronken vriendin, een barbecue, nieuwe planten… Je kunt het zo gek niet bedenken of we hebben het wel in de bak vervoerd.
Nu de kinderen groter worden, pakken ze vaker hun eigen fiets, maar echt afscheid kunnen mijn man en ik nog niet nemen van onze praktische kinder- en boodschappenkoets. Dus toen we de afgelopen dagen de roze Dolly mochten lenen, hoorde ik opnieuw mijn naam. We waren zo’n goede match als we samen over het fietspad zweefden! Alle kinderen op het schoolplein kwamen haar even van dichtbij bekijken. “Wauw een roze bakfiets, die wil ik ook”, fluisterde een vriendinnetje van Willem. Ik snap het, het liefst zou ik ‘m ook houden, maar twee bakfietsen in de tuin is misschien toch een beetje overdreven.
Ook de Dolly een keer gratis uitproberen bij jou thuis?
Wij van de club zijn fan van de Dolly Bakfiets (kijk hier ook maar). Het is een complete bakfiets die er in allerlei fijne kleuren is, (nu dus ook in Old Rose). Wil je de Dolly bakfiets ook een keer vrijblijvend uitproberen bij je thuis? Dan kun je zelf via deze site een proefrit van een uur inplannen. De Dolly-mannen komen door het hele land (ook voor service aan huis trouwens).
Dit blog is geschreven in samenwerking met Dolly Bakfiets.
Geen reacties