Gisteren hadden we een tienminutengesprek met de juf. De juf op wie Quin zo gek is. Bij wie hij zich zo op zijn gemak voelt. De juf die hem troost als hij verdrietig is, omdat zijn pauzehapje niet meer in het mandje past. Een hand op zijn schouder legt als hij boos is, omdat de tafels anders staan. Maar vooral ook de juf die zo goed doorheeft hoe Quin in elkaar zit. Die ziet hoe hij soms worstelt met zichzelf als zijn vriendjes inééns iets anders willen terwijl ze net zo leuk aan het bouwen zijn. Die begrijpt dat hij soms iets anders nodig heeft en vraagt: ‘Kom je anders even bij me zitten?’ Die helpt uitleggen hoe je een paraplu moet knippen en vouwen terwijl dat voor anderen zo vanzelfsprekend is. Die hem ziet genieten van de muzieklessen van Gerlieke. Die opmerkt dat hij rekenen echt leuk vindt; waarom verzin je anders de rekensom 109 + 2 = 111? Die niet alleen maar ziet dat Quin niet de snelste is, maar juist heel nauwkeurig. Die ziet hoe hard hij zijn best doet.
In zijn rapport schreef de juf:
“Ik ben blij dat je bij ons in de groep zit. Je let altijd goed op of alles in de klas in orde is. Klopt de datum, wat is het dagprogramma? Je neemt je werk serieus en maakt het erg nauwkeurig. Je werk is niet altijd af, maar wel bijna foutloos. Het lukt je steeds vaker om naar het gezicht van de ander te kijken en daar een gevoel bij te bedenken. Dat vind ik knap. Laatst kreeg jij als opsteker van een klasgenoot dat je vriendelijk bent naar andere kinderen. Dat vind ik ook. Ik ben trots op je.”
Ik kreeg een brok in mijn keel. Dit hadden ook mijn woorden kunnen zijn.
Ik vind het echt heel knap dat de juf zo helder ziet wat er bij haar leerlingen gebeurt. De juf, die niet alleen Quin in haar klas heeft, maar nog 23 andere kinderen. De juf die elke dag weer stralend bij de deur staat om een handje te geven. Die haar leerlingen echt in de ogen kijkt en peilt hoe het gaat. Die spannende piratenavonturen verzint met flessenpost en al. Die rekenen leuk maakt door er een balspelletje van te maken. Die de positieve dingen benoemt en niet alleen de dingen die niet goed gaan. Die vast ook weleens uit haar slof schiet. Die een beetje ‘boos’ moet worden omdat de kinderen (of de ouders!) even niet luisteren. Die tot negen uur doorwerkt omdat ze 24 tienminutengesprekken heeft. Die elke dag vol energie voor de klas staat.
Haar betrokkenheid ontroert me. De passie waarmee ze haar kinderen nieuwe dingen leert, laat groeien, alsof het de hare zijn. Met haar woorden bevestigt ze wat ik zelf dagelijks zie: Quin doet het goed. Op zíjn manier.
Wil je vanaf nu nooit meer een blog van de club missen? Sinds kort mail ik ieder weekend een nieuwsbrief met het weekmenu en alle artikelen die de week ervoor op de Club van Relaxte Moeders zijn verschenen. Als je ook nooit meer iets wilt missen, vul dan onderstaande formulier even in!
5 Reacties
Zooooooo fijn dit te lezen!
Groetjes van een juf die dit op dezelfde manier probeert te doen. Vanuit m’n hart en onderbuikgevoel….
De juf van mijn dochter heet ook Wendy. Deze juf staat 5 dagen voor een grote klas. Toch ziet ze dat mijn dochter het zwaar heeft en probeert haar zoveel mogelijk te helpen. En als ik dan met de juf praat ga ik, ondanks dat mijn dochter niet zo goed presteert, toch met een super goed gevoel naar huis. Knap hoor als je al die ouders en 30 kinderen dat gevoel kunt geven.
Geweldig om dit te lezen.
Doe zelf ook altijd erg mn best om de kinderen positief te stimuleren en te laten groeien op hun eigen manier.
Ouders zeggen: mijn kind voekt zich gezien en gehoord!
Groetjes van een andere betrokken juf!
Ik krijg een brok in mijn keel van dit mooie verhaal. Zo leuk om te lezen hoe betrokken de juf is en alles zo ziet. Dat doet mij denken aan mijn eigen jeugd op een basisschool in Amsterdam Oud-Zuid. Mijn juf was er altijd voor mij, en daar ben ik nu nog steeds dankbaar voor.
https://www.instituutschreuder.nl
[…] Inge vond het wel eens tijd voor een ode aan de juf in dit blog! […]