Nog even wachten

De baby van Inge zit nog steeds keurig in haar buik. Voor haar zoontje Quin duurt het best lang…

Quin is de laatste weken een beetje onrustig. Dat zijn zusje nog steeds op zich laat wachten en zijn moeder kreunend en steunend wakker wordt ‘omdat het zusje in de weg zit, hè mama?’ maakt het er voor hem niet makkelijker op. Bij een ritje van tien minuten met de auto is het al om de twee minuten: ‘Hoe lang nog, mam? Zijn we er al?’ Als Quin een half uur moet wachten omdat de speeltuin nog gesloten is, gaat hij rustig op de grond liggen wachten. ‘Daar gaat de tijd niet sneller van, hè?’ Dus 40 weken wachten op je zusje moet de hel voor hem zijn. ‘Ja, maar wannéér komt ze dan precies?’ Die onzekerheid is voor mij al best heftig, laat staan voor zo’n klein mannetje.

Elke ochtend als hij aan mijn bed komt, weet ik meteen welke bui hij heeft. Is hij in een goede dan staat hij vrolijk naast mijn bed en is-ie al aangekleed, heeft hij geplast en vraagt-ie of hij naar beneden mag. Voelt hij zich anders, dan hij komt op zijn rug bij me in bed liggen en vindt hij alles maar ingewikkeld. ‘Wil je me helpen aankleden? Jij moet mee naar beneden, ik durf dat niet alleen. Is papa al op z’n werk? Welke broek zal ik aan doen? Ik wil toch een andere, anders ben ik de enige in de klas met een korte broek. Wil je me helpen, mama?’

Deze ochtend is het ook zo’n dag. Dat hij teveel in z’n koppie zit en al heeft liggen piekeren voordat hij opstaat. Dan wil hij geen grote jongen zijn, maar het liefst alles door mij laten doen. Quin is niet het type dat daar heel makkelijk over praat. Met open vragen stellen kom ik dan ook in de meeste gevallen geen steek verder. Op gesloten vragen heeft hij wél antwoord en ik geloof maar al te graag dat ik met die vragen op het goede spoor zit.

‘Vind je het misschien spannend dat je een zusje krijgt?’
‘Joaah.’
‘Vind je het lastig dat je niet weet wanneer ze komt?’
‘Joaah.’
‘Ik ook, schat. En, weet je, Quin, daar hoef je je geen zorgen over te maken, hè? Alles is geregeld, jij gaat naar opa en oma als het zover is. Daar hoef je niet over te piekeren.’

Ik zie hem ontspannen. ‘En dan mag ik eindelijk vertellen hoe ze gaat heten, hè?’
‘Ja, dan mag iedereen het weten.’

Hij klimt uit bed en twee minuten later staat hij aangekleed naast me. ‘Ik ga vast naar beneden. Kom je zo?’ Met een glimlach op mijn mond worstel ik me uit bed en stap onder de douche.

Inge van der Schee

Inge is getrouwd met Rudolf, die ze leerde kennen via de Kindertelefoon. Ze is moeder van Quin (6) en ruim 38 weken zwanger van … Naast redacteur is ze ook anti-pest coordinator, omdat ze het belangrijk vindt dat kinderen veilig naar school kunnen. Maar alles wat ze als anti-pest coordinator heel goed weet, vergeet ze héél af en toe tijdens het opvoeden. Daarover én over het krijgen van een tweede kindje schrijft ze graag. www.ingevanderschee.nl