Marloes is moeder van Willem (5 jaar) en Guusje (3 jaar) en blogt over haar rommelige en drukke leven.
“Hij is gewoon niet te houden,” zegt de juf en ik voel langzaam de spanning uit mijn schouders verdwijnen. Al een paar dagen keek ik uit naar en tegelijkertijd op tegen dit gesprek. Gisteren nog zat ik huilend aan tafel omdat ik er maar niet uitkwam voor onze zoon. Waar doen we goed aan? Wat is het beste voor hém? We moeten hem niet tekortdoen, maar overschatten we hem ook niet te veel?
“Hij heeft een enorme stap gemaakt sinds de laatste vakantie, ik heb hem echt zien groeien,” gaat ze verder. “Ik was ervan overtuigd dat ik hem in groep 2 zou houden, maar sinds de meivakantie weet ik zeker dat hij door moet naar groep 3.” Ik bijt op mijn lip omdat ik tranen van opluchting voel opkomen. Zij ziet het dus ook.
Alsof ik niet mag zeggen dat hij slim is
Ik denk terug aan diezelfde vakantie waarin hij me verbaasde door woorden als ‘uitgang’ hardop te lezen, maar waarin hij op Schiphol ook woest de benen nam omdat hij niet net als zijn zusje gedragen kon worden. “Als hij niet zo slim was geweest, had ik hem graag nog een jaartje bij je in groep 2 gehouden”, antwoord ik zwaar blozend. Alsof ik niet hardop mag zeggen dat hij slim is, alsof ik bescheiden moet zijn, alsof ik aan het opscheppen ben.
Toch kunnen we er niet omheen. Onze kleuter ís nu eenmaal een hele slimme jongen die al ruim voordat hij ging lopen kon praten. Die alle automerken herkende en opnoemde ver voor zijn tweede verjaardag en die feilloos alle dino’s en planeten -inclusief dwergplaneten- kende voordat hij naar de basisschool ging. Maar hardop zeggen dat je kind slim is, of misschien op sommige vlakken voorloopt, dát hoort eigenlijk niet.
Stel je voor dat jij zo’n ouder bent
Want stel je voor dat anderen dan denken dat jij zo’n ouder bent. “Daar heb je weer zo’n ouder die denkt dat haar kind slimmer is dan de rest!” Nee, zo’n ouder wil ik niet zijn. Maar ik ben wel zo’n ouder die de afgelopen maanden onbewust met een knoop in d’r maag rondliep, zichzelf continu afvragend wat het beste zou zijn voor haar vijfjarige die al in procenten rekent, maar die tegelijkertijd nog met een speen in bed ligt. En hoewel ik ons kind zag ontwikkelen, bleef de twijfel knagen omdat in de vorige oudergesprekken gezegd was dat hij er sociaal emotioneel nog niet klaar voor was.
Gelukkig denken de leerkracht en ik er nu blijkbaar hetzelfde over en zien we allebei Willems drang om te leren en zijn toenemende verveling in het spelen. “Aan zijn driftbuien en omgaan met teleurstellingen moeten we nog wel werken,” vervolgt ze. Hier ben ik het mee eens, dus binnenkort hebben we een eerste gesprek met een kindercoach die onze gevoelige slimmerik handvatten gaat bieden om hem emotioneel sterker te maken voor een zachte landing in groep 3. Bijna verlicht loop ik naar buiten, heb ik me hier nou al die weken zo druk om gemaakt?
3 Reacties
Zó herkenbaar. Hier ook een erg slimme 5jarige met ‘ontwikkelingsvoorsprong’ en regelmatig fikse driftbuien. Wij kaderden dat eerst ook als sociaal emotioneel wat achterlopen, maar sinds een gesprek met een speltherapeut denk ik dat toch wat anders over. Zij zei: hij zit zo in zn hoofd, dat hij niet in zijn spel komt. Daarmee vindt hij niet makkelijk aansluiting bij leeftijdsgenootjes, maar wel bij oudere kinderen die hem cognitief veel beter snappen. Je zou het op dat vlak dus ook voorlopen kunnen noemen. Hij krijgt nu begeleiding om door middel van spel zijn emoties beter uit te drukken. De driftbuien (en frustraties die hij niet onder woorden kon brengen) nemen geleidelijk wat af.
Hier hetzelfde! Ze zeiden hier ook dat ze sociaal emotioneel nog niet zo ver was. Maar afgelopen week laten testen, blijkt ze zeer hoogbegaafd te zijn. En dat is niet alleen het brein maar ook zeker het zijn. En daar hoort dus ook bij dat ze sociaal emotioneel vaak anders ingeschat worden maar dat ze eigenlijk gewoon hele grote emoties hebben. Mmm ik omschrijf het misschien niet helemaal goed, maar eigenlijk wat hierboven al gezegd wordt. Succes! Blijf je gevoel volgen!!
Blijf jouw slimmerik goed volgen! De kans dat hij heel gelukkig wordt in groep 3 is ook een uitdaging… want als hij woorden als uitgang kan lezen, zijn de kernen ook wel heel saai met ‘ik, mik, etc’. School moet hem positief aan cognitieve uitdagingen zetten… en tuurlijk hij moet geen hiaten in zijn curriculum hebben… maar wellicht is een onderwijsvorm voor HB kinderen nog wel veel passender voor hem in de toekomst! Succes met alle uitdagingen en talenten van jouw kind!!