Marloes is moeder van Willem (6 jaar) en Guusje (4 jaar) en blogt over haar rommelige en drukke leven.
“Ik kan echt niet meer lopen hoor mama, mijn voeten zijn zo moe!” Licht geërgerd laat ik een zucht ontsnappen terwijl ik mijn zoon als een kreupel paard door de winkelstraat sleep. “Kom op vent, we zijn bijna bij de fiets!” Hij voert het drama nog een beetje op door aan mijn arm te gaan hangen. “Maar mijn voeten doen zo pijhijhijn!” Met in mijn ene hand een zware tas en aan mijn andere hand een jengelend blok beton van bijna 30 kilo ben ik hard op weg al mijn geduld te verliezen.
Thuis schopt hij meteen zijn schoenen uit en ploft op de bank. “Als je dit al ver lopen vond, dan moet je misschien toch maar niet meedoen met de Avondvierdaagse volgende week.” Met ogen die vuurspugen, kijkt hij me aan. “Ik doe wel mee! Maar die schoenen doen gewoon echt teveel pijn!” Misschien moeten we morgen toch maar even langs de schoenenwinkel, gewoon voor de zekerheid.
Vanbinnen ga ik een beetje dood van schaamte
“Ik zie het al, je hebt erg brede voeten en een hoge wreef”, zegt de winkeldame tegen mijn wandelweigeraar die geen idee heeft wat dat betekent. “Ja, dan zijn deze echt niet geschikt hoor”, gaat ze verder, terwijl ze Willems sneakers omhooghoudt. “Ziet u dat deze schoenen te weinig steun bieden aan de zijkant? Daar hangt hij er helemaal overheen.” Ik knik instemmend als de betrokken moeder die ik ben, maar vanbinnen ga ik een klein beetje dood van schaamte.
“Oh en ik zie ook dat dit maat 33 is, maar je hebt maat 35 hoor, je bent flink gegroeid sinds je deze schoenen hebt!” Met een hoofd als een tomaat reken ik in mijn hoofd uit hoe lang hij deze schoenen heeft. Nog geen twee maanden! “Dit zien we heel vaak hoor,” zegt ze met een geruststellende knipoog terwijl ik schaapachtig teruglach.
Twintig minuten later en een flink bedrag lichter lopen we weer door de winkelstraat. Van een gans met een houten poot is mijn zoon veranderd in een hinde die door het bos zweeft. “Ik doe deze schoenen nooit meer uit mam!” Is goed schat, ik spreek je over twee maanden wel weer…
Geen reacties