Marloes is moeder van Willem (8 jaar) en Guusje (5 jaar), en sinds kort zij-instromer op een basisschool. Ze blogt over haar rommelige en drukke leven.
‘Willem, wil je echt geen jas aan? Het heeft vannacht gevroren!’ Ik wurm mezelf in mijn slaapzakjas en trek mijn handschoenen aan. Mijn zoon daarentegen heeft—gezien zijn outfit—een andere gevoelstemperatuur. ‘Ik heb het niet koud!’ zegt hij met de zekerheid van iemand die duidelijk nóóit bevangen zal worden door een winterse bries.
Een rilling loopt over mijn rug bij de aanblik van zijn blote benen. Het feit dat hij onder dat vest alleen een t-shirt draagt, maakt het er niet beter op. ‘Laat hem nou maar,’ zegt mijn man. ‘Als hij het koud krijgt, is dat een les.’ Op weg naar school vraag ik het hem toch nog een keer, gewoon voor de zekerheid. ‘Ik heb toch al de hele tijd een korte broek aan!’ Hij zet een sprintje in en zoeft voor me uit.
In mijn hoofd hoor ik Elsa mijn mantra zingen en ik besluit haar advies te volgen. Sinds de zon een paar weken geleden voorzichtig een einde maakte aan vijftig dagen grijs, hees mijn zoon zich in een korte broek met de mededeling dat hij die niet meer uit zou trekken tot zijn verjaardag op 21 oktober. Althans, die specifieke broek wel—gelukkig— maar vergis je niet: lange broeken zijn tot die tijd uitgesloten.
Ik voel de noodzaak me te verontschuldigen
Inmiddels heb ik al gegoogeld of je een longontsteking kunt krijgen van met zonder jas of dat je kou kunt vatten aan je benen. Blijkbaar niet. Tenminste, niet op deze manier. En dus vertrouw ik maar op hem. Toch voel ik af en toe de noodzaak mezelf te verontschuldigen als ik andere ouders zie kijken naar zijn zomerse fitjes. ‘Hij heeft wel jassen hoor, hij trekt ze alleen niet aan…’ mompel ik dan maar verontschuldigend.
De volgende dag sta ik in mijn rol als juf op het schoolplein, genietend van het waterige zonnetje, als de een na de andere naar me toe komt. ‘Juf, mag ik met zonder jas? Ik heb het zooooo heet!’ Ik kijk naar de dikke jas die over de schouders van de leerling is gezakt.
‘Nee, hou je jas maar aan, het is nog niet super warm. Vraag anders aan mama of ze een dunnere jas voor je heeft.’ Op hetzelfde moment denk ik aan mijn eigen kind, op het schoolplein aan de andere kant van de stad. Korte broek, t-shirt, wapperend vest. Wat zou zijn juf wel niet denken? En nog belangrijker: zou ze het ook al hebben gegoogeld?
Geen reacties