Legpuzzel

Michelle is getrouwd met Marcel en moeder van Amber (10) en Nova (5).

Nova verstopt haar gezicht onder mijn jas en Marcel raapt de zojuist door haar weggesmeten lampion van de grond. Dezelfde lampion die ze die middag enthousiast had geknutseld voor de optocht met Bollo de Beer. Ze keek enorm uit naar deze optocht en had het de hele dag over niets anders. Maar nu is er ineens kortsluiting in het hoofdje van mijn kleuter.

‘Wat is er meisje?’ vraag ik terwijl ik op mijn knieën naar het beteuterde gezichtje van mijn lieve dochtertje kijk, maar krijg geen gehoor. Vermoedelijk matchte haar beeld van de optocht niet met de werkelijkheid. Ze dacht waarschijnlijk een rustig rondje te lopen met Bollo en haar mooie lampion, en nu staat ze tussen allemaal drukke kinderen en harde muziek van het animatieteam.

Maar het kan ook zomaar iets anders zijn

Maar het kan ook zomaar iets anders zijn: dat haar schoen knelt, het lampje van de lampion niet genoeg licht geeft of dat haar zus verkeerd naar haar heeft gekeken. Onze reactie op zulk gedrag -knuffelen, negeren, corrigeren, er een grapje over maken- heeft vervolgens ook nooit hetzelfde resultaat. Onze vijfjarige is namelijk geweldig, maar soms ook geweldig ingewikkeld: als een legpuzzel zonder voorbeeld. Zo is het ook elke ochtend een uitdaging om erachter te komen waarom ze nu haar boterham weer niet wil opeten. En als het mevrouwtje in haar hoofd besloten heeft dit niet te zeggen, dan doet ze dat ook niet. Kom dan nog maar eens op tijd op school.

Bij elke activiteit lijken we wel terug bij af. En omdat ik het nu ook weer eens niet weet en ze uiteraard niets wil vertellen, besluit ik haar maar vast te houden en te troosten. Maar Marcel zegt kordaat: ‘Kom op Noof, we lopen gewoon samen achter Bollo aan.’ Hij geeft haar haar lampion en neemt haar bij de hand. Hoewel ze meestal moeilijk is over te halen, resulteert zijn actie deze keer niet in een nieuw lampion-wegsmijt-moment. Ze ondergaat de optocht gelaten en kijkt intens naar alles wat er om haar heen gebeurt. Op haar gezichtje geen spoor sipheid meer. Zou ze het misschien…leuk vinden?

Maar nee, als aan het einde een ander Bollo-liedje wordt gespeeld dan ze in haar hoofd had is zij de enige die weigert mee te dansen, en kijkt ze boos voor zich uit. Tot het tijd is om Bollo een knuffel te geven, daar is ze altijd wel voor te porren.

Als we vervolgens aan het eind van het weekend in de auto vragen wat ze het leukst van het weekend vond zegt ze, zonder aarzelen: de optocht!

Weet iemand misschien waar ik een voorbeeld van die legpuzzel kan kopen?