‘Het maakt je kindje rustig. Helpt tegen krampjes. Maar ook als hij erg aan het huilen is en hij heeft net gedronken, een schone luier en zelfs geslapen… Dan kan dit een laatste redding zijn.’ De docente vertelt rustig, terwijl ze bij babypop Steffie voordoet hoe het moet. ‘Blijf altijd met een hand bij je baby, ook als je nieuwe olie pakt.’
Met haar beide handen beweegt ze zachtjes over de romp van Steffie. Ik doe het na bij mijn kleine mannetje. Grijnzend kijkt hij mij aan. Alsof hij wil zeggen: ‘Gekke mama, wat doe jij nu weer? Maar het is wel lekker!’
Toen ik me opgaf voor de cursus zwangerschapsyoga, kon ik kiezen voor een pakket inclusief babymassage. Ik kon al niet wachten tot ik eindelijk met mijn nazaat kon knuffelen, dus masseren leek me het summum.
Gelukkig heeft hij geen last van kramp, dus daartegen hoef ik het niet in te zetten. En hé, na drie maanden ken ik mijn zoon nu wel; als ie z’n natje en droogje krijgt, is hij content. Ik kan me dus niet zoveel voorstellen bij de massage als ‘laatste redding’. Wij zitten hier gewoon ‘voor de lekker’.
Thuis gebruik ik de kneepjes die ik heb geleerd vooral voor of na het badje. Mupsie reageert met grote ogen, een big smile en soms eindigt hij helemaal zen, om even later in slaap te vallen.
Morgen is de laatste cursusdag. Wat leren we dan nog? Dat masseren heb ik nu wel onder de knie. Ik grijp de grootste hydrofiele doeken bij elkaar en stop ze alvast in de tas. Ik zoek een onderlegger, maar ineens hoor ik mijn kleine boeddha-baby roepen. Terwijl ik hem nog maar net heb ingestopt. Ik snel naar hem toe en check de luier, maar die is leeg. Fles heeft ie net gehad. Zou hij dan toch niet moe zijn?
‘Rustig maar,’ fluister ik en wieg hem heen en weer in mijn armen, door de kamer lopend. Rechtop tegen me aan, liggend in mijn armen, hangend op z’n buik: het werkt allemaal niet. O ja, mijn man zegt altijd ‘leg hem in de kinderwagen, dan wordt ie wel rustig’, dus dat kan ik nog proberen. Maar hij is niet stil te krijgen.
Na drie kwartier (die wel twee uur leken) trek ik dan toch maar z’n kleertjes uit. Masseren als laatste redmiddel: hier gaan we dan. De eerste olie zit nog niet op zijn buikje of op zijn gezicht verschijnt al een grote lach. Mijn borst voelt warm, tintelingen door mijn lijf. En hij blijft lachen. Misschien ken ik mijn zoon na drie maanden toch nog niet door en door.
Geen reacties