Keuze

Sanne is moeder van Lieve en Pepijn. En ze is er maar druk mee.

Ik sta voor de kledingkast te bedenken of ik iets leuks bij elkaar ga assembleren of dat ik m’n lekker zachte yogabroek aan doe. Hij komt me nog een kus geven voor hij naar z’n werk gaat. ‘Maak je wel een keuze? Zodat je aan het eind van de dag wel tevreden bent?’

Ik knik. Hij kent me goed. Vandaag mogen ze alle twee de hele dag naar de bso en ik heb helemaal niks gepland. Ik heb wel stapels werk liggen nog en het zou me rust geven als ik daar een stuk van wegwerk. Maar ik wil ook even wandelen, naar de kringloop, m’n boek uitlezen en de hele middag chips eten. Waar het in zo’n geval altijd op uitdraait: aan tafel gaan zitten met m’n werk, één taakje afhandelen, telefoon pakken, social media uitlezen, de hele tijd bedenken dat ik écht weer verder moet met werken, toch doorscrollen, tot het vijf uur is, de kinderen weer opgehaald moeten worden, ik amper iets af heb gekregen en ook niks leuks heb gedaan. En daar dan de hele avond over zeuren. Had ik maar, had ik maar. Iedere keer weer.

Bij het ontbijt denk ik aan zijn aansporing.

Bij het ontbijt denk ik aan zijn aansporing. ‘Maak je wel een keuze?’ Ik kijk naar Lieve en Pepijn die tegenover me aan tafel zitten. Lieve heb ik net wakker moeten maken, ze zit dromerig voor zich uit te kijken. Pepijn kreunt. Hij heeft buikpijn en durft niet te eten omdat hij bang is dat hij ervan moet spugen. Als ik suggereer om even naar de wc te gaan, laat hij zichzelf op de grond zakken en kruipt hij kreunend naar de gang. Ik zie dat hij zich echt niet lekker voelt, al is enig gevoel voor drama hem ook niet vreemd.

Op m’n horloge zie ik de wijzers steeds dichter naar negen uur bewegen, het uiterlijke tijdstip waarop ik ze naar de opvang kan brengen. Ik denk aan al het werk, m’n boek, de chips. Ik maak een keuze. Ze blijven lekker thuis vandaag. We zijn allemaal zo moe. Het wordt ‘m niet. Geen opvang, geen werk, geen dag voor mezelf. Wel met elkaar op de bank hangen en misschien een bladzijde uit m’n boek lezen. Maar ik ga wel zeuren vanavond. Heel even.