Met een ferme zwaai gooit Zora haar jas op de grond. Verbijsterd kijk ik naar wat ze aan het doen is. Ik voel dat mijn bloed begint te borrelen en dat mijn kaken zich aanspannen. ‘Het is toch niet te gelóóó….!’
Blijkbaar ziet Quin aan mijn gezicht dat ik op het punt sta in woede uit te barsten en grijpt in. ‘Nee, mama,’ roept hij boven mijn blijkbaar hoorbare gegrom uit. ‘Zo doet ze haar jas aan! Kijk maar!’
Ik hoor hem maar half en roep: ‘Ze moet inderdaad haar jas aan doen! Dat gegooi met spullen de hele tijd. Ik word er niet goed van!’
Ik loop op Zora af en pak de jas van de grond. Bozig houd ik hem voor.
‘Maar ze ís haar jas aan het aandoen, mam!’ roept Quin boven mijn gegil uit. ‘Kijk dan!’
Zora trekt de jas uit mijn hand en gooit hem weer op de grond.
‘Zora, ik tel tot drie,’ raas ik nu.
Na de zoveelste verkleedpartij omdat mevrouw het allemaal zelluf wilde doen, merk ik dat ik er een beetje klaar mee ben. Eerst werden al haar poppen onderworpen aan een flinke tandenpoetsbeurt, daarna viel er ‘oh-oh’ een glas water om, deed ik eerst haar schoenen aan waarna ze het toch echt zelf wilde doen, dus moesten ze uit en toen weer aan. En toen bleek dat haar schoenen aan haar verkeerde voet zaten, werd ze boos en moest ik alsnog helpen.
Ik zucht.
Quin roept nog één allerlaatste keer: ‘Kijk dan wat ze doet!’
Eindelijk val ik stil en neem de tijd om echt even naar Zora te kijken. Nu pas zie ik het.
Verslagen kijk ik naar het schouwspel van Zora waarin ze haar jas op grond legt, haar handen in de mouwen steekt en haar jas, zó, over haar hoofd gooit. In één vloeiende beweging heeft ze haar jas aan.
Ik barst in lachen uit.
Ineens herinner ik me de mail van de crèche waarin zij ons ouders heel voorzichtig, bijna omslachtig, probeerden uit te leggen hoe zij onze kinderen leerden zich zelfstandig aan te kleden. Maar dat er ouders waren die het idee van zelf kleren aantrekken niet helemaal begrepen en hun kinderen maar bleven helpen. En ja, in die mail zat ook een bijlage met een stripje waarin duidelijk werd uitgelegd hoe zij kinderen leren zelluf hun jas aan te doen. Er stond ook iets in over ouders die steeds weer de jas van de grond opraapten. Of hun kind sommeerden hun jas weer op te rapen, geloof ik.
Geen reacties