Susan verhuisde in augustus naar New York met haar elf-jarige zoon en haar man. Ze blogt sindsdien hier over hoe het hen vergaat in de city that never sleeps. Maar ook daar is de situatie inmiddels totaal anders zoals we in het nieuws kunnen zien. Hoe gaat het daar nu?
“Set your mind to an intention.” Mijn online yoga juf Adriene zegt het me deze morgen weer. Onmiddellijk popt in mijn hoofd mijn Live Here and Now-voornemen.
Ik word de laatste weken heen en weer geslingerd tussen Nederland en New York. Ik volg het nieuws en de persconferenties over alle nieuwe maatregelen van premier Rutte en heb veel app-contact met vriendinnen en familie. Al heeft het wel of niet openen van de scholen nul impact op mijn leven hier, ik verslind toch alle berichten over dit onderwerp. Ik ben zelfs benieuwd of de musical van de oude groep 8 nu doorgaat.
Met de berichten van het versoepelen van de regels in Nederland kijken we ook hier reikhalzend uit naar de eerste tekenen van herstel. Nog steeds hangt elke avond (!) om zeven uur iedereen, en wij ook, joelend en op-pannen-slaand uit het raam. Het is zowel een uiting van dankbaarheid naar de healthcare workers als een teken van verbroedering. We zijn hier, we zijn samen en we zijn New York tough!
Zonnige en vrolijke foto’s uit Nederland vulden mijn mobiel. Hier zagen we drie weken geleden, heel uitzonderlijk, zelfs nog een voorzichtig vlokje sneeuw. Terwijl ik voorheen vol trots verkondigde dat het aantal zonuren in New York bijna twee keer zoveel is als in Nederland liet de zon ons hier de afgelopen weken regelmatig in de steek.
Mijn humeur kon wel een beetje zonneschijn gebruiken.
Gelukkig is de zomer inmiddels ook hier begonnen (mijn humeur kon wel een beetje zonneschijn gebruiken) en wordt het leven ook langzaam maar zeker weer wat meer New York-ish. Zo is de straat voor ons appartement afgesloten voor autoverkeer om mensen in de wijk meer bewegingsvrijheid te geven. We wonen ineens aan een wandelboulevard, met spelende kinderen, skateboardende jongeren (en ouderen) en flanerende stelletjes. De kniehoge roadblocks langs de wegen blijken bovendien ideaal te zijn voor potjes voetvolley van zoon en vriendjes. Restaurants zetten voorzichtig weer wat tafeltjes buiten voor de mensen die wachten op hun take-away bestelling. Mooi om te zien hoe de wijk opleeft en dat doet me goed.
Met de intention van de yogales van vanmorgen in gedachte mute ik een aantal Nederlandse whatsapp groepen waar ik echt niets meer te zoeken heb, blokkeer ik op de socials een aantal te overdreven happy shiny people en stap ik met mijn twee mannen op de fiets.
Urenlang cruisen we heerlijk doelloos door een rustige stad. Ik voel de wind door mijn haren als we door de straten van Manhattan slingeren. Vergaap me aan alle gesloten winkels van Soho en restaurants in Chinatown. Trap hard tegen de wind in over een Brooklyn Bridge zonder toeristen. En kijk met een voldaan en intens gelukkig gevoel naar het Vrijheidsbeeld. Heerlijk, in het hier en nu! Met een mondkapje, want dat moet. Maar zonder helm, want we blijven wel een beetje Nederlands.
Geen reacties