Hoe is het als je dochter topsporter is?

Toen Keet (16) als klein meisje begon met skateboarden zei ze: “Ik wil de beste van de wereld worden.” Als Europees Kampioen en met een ticket voor de Olympische Spelen in Tokyo op zak is ze hard op weg die ambitie waar te maken. Dat heeft niet alleen grote impact op háár leven, maar ook op dat van de rest van het gezin. Hoe is dat? Sanne stelde Elsbeth de vragen die jij misschien ook wel hebt. “Door de vragen die ik wekelijks krijg weet ik: ons leven is niet normaal.”

Jullie gezin bestaat uit vader Henno, moeder Elsbeth, dochter Keet en zoon Teun (10). Wanneer wisten jullie: skateboarden is voor Keet geen hobby meer, ze is topsporter? Elsbeth: “Ik kan geen exact moment benoemen, dat proces is eigenlijk heel geleidelijk gegaan. Gelukkig maar, want daardoor hadden we allemaal de tijd om eraan te wennen. Ze begon met wedstrijden in Nederland, toen ze die won deed ze een keer mee aan een wedstrijd in Parijs, daarna reisden we naar Zweden. Zo ging ze steeds verder en werd het steeds serieuzer. En toen skateboarden een Olympische sport werd ook steeds professioneler.

Hoe vind je het dat je dochter topsporter is?

“Ik heb het eigenlijk lange tijd niet zo gezien, dat ze een topsporter is. Misschien omdat dat stickertje niet gelijk op skateboarden past of paste; het werd lange tijd sowieso niet echt als sport gezien. Het woord topsport heeft ook zo’n spartaanse bijklank. Ja, Keet traint hard, maar ze doet elke dag wat ze het liefste doet, reist de wereld over, ontmoet allemaal leuke mensen, leert omgaan met winst en verlies en met stress. Ze krijgt kansen die ze anders niet zou krijgen. Ik vind het vooral te gek voor haar.”

Hoe ziet Keet haar weekplanning eruit?

“Ze heeft twee soorten planningen: een voor de weken dat ze thuis is en een voor de periode dat ze voor wedstrijden in het buitenland is. Als ze thuis is heeft ze een vast schema. Doordeweeks gaat ze ’s ochtends naar school. Op maandag-, donderdagmiddag en zaterdag traint ze in Den Bosch en op woensdag- en vrijdagmiddag gaat ze voor krachttraining naar Almere. Op zondag skate ze vaak ergens met vrienden. Dinsdag is in principe haar rustdag, maar nu gebruikt ze die dag om zich nog beter voor te bereiden op de Olympische Spelen. Door de coronapandemie van afgelopen jaar zag elke week er zo uit, omdat ze niet naar het buitenland kon. Gelukkig voor haar mag ze nu weer reizen. Dan zien haar dagen er heel anders uit en staat alles in het teken van de wedstrijd waaraan ze meedoet.”

Hoe combineert ze het skateboarden met school?

“Ze zit op een LOOT-school. LOOT staat voor Landelijke Organisatie Onderwijs en Topsport en het betekent dat haar school rekening houdt met het skateboarden. Zo heeft ze een flexibel rooster en vrijstelling voor bepaalde vakken. Ze doet nu vier en vijf havo in drie jaar. We zijn heel dankbaar dat ze vanuit school zo goed wordt ondersteund.”

Wat voor invloed heeft haar schema op de rest van het gezin?

“Als ze in Nederland is eigenlijk nu niet meer zoveel. Ze reist inmiddels al jaren overal zelfstandig met de trein naartoe, dus we hoeven geen rekening met haar trainingstijden te houden. We letten wel bewust op wat ze eet. Als topsporter vraagt ze veel van haar lijf, dus is het belangrijk dat ze voldoende voedingsstoffen binnenkrijgt. Daarom zorgen we dat ze altijd een gezonde maaltijd mee naar trainingen neemt. Óf Henno maakt iets voor haar, of we trekken iets uit de vriezer, waar altijd porties klaarliggen voor haar. En we zorgen dat er altijd yoghurt in huis is, zodat ze dat ’s avonds als ze thuiskomt nog kan eten. De eiwitten die daarin zitten zijn belangrijk voor het herstel van haar spieren.”

Hoe combineren jullie alle schema’s als ze naar het buitenland gaat?

“Tot nu toe ging er altijd een van ons met haar mee. De ander bleef thuis met Teun. Dat kan omdat we allebei zzp’er zijn en onze eigen tijd kunnen indelen. En ik kan mijn schrijfwerk ook aan de andere kant van de wereld doen. Onbewust hebben we voor onze situatie dus het ideale leven gecreëerd. Ik realiseer me dat dat allemaal veel ingewikkelder was geweest als we allebei in loondienst waren geweest. Alleen tijdens het EK in 2019 in Rusland liep het anders. Toen lieten zowel Henno’s als mijn agenda het niet toe om weg te gaan en moest ze dus alleen op reis. Dat pakte trouwens goed uit, want ze werd daar Europees Kampioen.” 

Ze reisde al vroeg alleen met de trein, op haar vijftiende vloog ze zonder jullie naar Rusland. Dat klinkt als loslaten 8.0. Hoe doe je dat als moeder?

“Stapje voor stapje. In het begin fietste ik met haar mee als ze naar het skatepark in Utrecht wilde, daarna ging ze met vrienden, en daarna alleen. Zo ging het ook met de trein. Eerst reisde ze samen andere (oudere) skaters, daarna ging ze alleen heel Nederland door. Zo groeide bij haar en bij ons het vertrouwen. De stap om haar in 2019 alleen – maar wel met de rest van TeamNL – naar Rusland te laten gaan, was daardoor ook niet zo groot als het misschien lijkt. Ik moet daar wel bij zeggen dat elk kind anders is. Teun is bijvoorbeeld een stuk jonger in zijn doen en laten dan Keet was op haar tiende. Hem durf  ik nu nog niet alleen door de stad te laten fietsen.”

Wat zijn voor jou als moeder de moeilijke momenten?

“Als ze in voorgaande jaren vanuit Rio de Janeiro Facetimede en en ik zag dat ze stress of heimwee had, dan was ik soms wel even van de leg, maar inmiddels weet ik dat ze zich na zo’n gesprek herpakt en zelf al zoveel heeft geleerd over hoe ze hier mee om moet gaan. Als ze een keer een rottige blessure oploopt tijdens een wedstrijd in verweggistan, dan wil ik er natuurlijk gewoon bij zijn. Maar dat is gelukkig nog nooit voorgekomen. En als het wel gebeurt, dan lossen we het ook weer op. Het helpt denk ik wel dat ik niet in doemscenario’s denk. Dat ik nogal een positivo ben.”

Levert het ook wat op, een topsporter als dochter?

“Het is echt een verrijking van ons leven. We ontdekken mooie nieuwe plekken op de wereld, we leren de leukste mensen kennen, maken van alles mee en we hebben een hele blije dochter. Wat willen we nog meer?!”

Het lijkt me ook een enorme kostenpost. Het reizen, al het materiaal. Hoe maken jullie dit financieel mogelijk?

“Keet gebruikt wel 17 skateboards en zo’n 15 paar schoenen per jaar. We hebben de mazzel dat ze al jarenlang verschillende sponsors heeft en dat we eigenlijk zelf niets voor haar hoeven te kopen. Van de reizen tot de skateboards en van haar kleding tot de overnachtingen. Zonder al die ondersteuning had ik niet geweten hoe we het voor elkaar hadden moeten krijgen.”

Jullie hebben naast Keet ook nog zoon Teun. Hoe zorgen jullie ervoor dat hij ook voldoende aandacht krijgt?

“Ik krijg deze vraag vaker. Maar ik heb niet het idee dat dat een issue is bij ons. We zijn twee ouders met twee kinderen, dus kunnen de aandacht makkelijk verdelen. Het was ideaal geweest als Teun ook van skateboarden hield en we ze allebei blij konden maken met een ritje naar een skatepark. Maar dat is niet zo, Teun heeft andere interesses. Hij zit op drumles en musicalles en als Henno op pad is naar het buitenland met Keet doen Teun en ik andere leuke dingen samen; naar een museum, zwembad, bioscoop of theatervoorstelling. Ik denk dat die aanpak ook onze kracht is. We zijn niet altijd met zijn vieren samen, maar we geven onze kinderen wel allebei de ruimte om te zijn wie ze zijn.”

Hebben jullie Keet op andere vlakken gestimuleerd of gepusht om op dit niveau te komen?

“We hebben haar nooit hoeven stimuleren of pushen om het board op te gaan, ze heeft er altijd zin in. Verder heb ik niet echt verstand van skateboarden en vind ik alles wat ze doet er fantastisch uitzien. Henno is meer een kenner en heeft haar zeker in de beginjaren wel gecoacht, want er bestond toen nog geen officieel trainingsprogramma zoals bij bijvoorbeeld voetbal of tennis. Inmiddels is dat anders en heeft ze een eigen trainer die dat stuk op zich neemt, dat geeft wel meer rust in huis. Zo kunnen wij ons concentreren op de dingen die bij ouders horen, zoals zorgen dat ze gezond eet, voldoende slaapt en haar schoolwerk doet. En in de gaten houden of ze gelukkig is!”

Twijfel je daar weleens aan?

“Eigenlijk niet. Natuurlijk heeft ze een andere jeugd dan andere pubers. Ze ligt nooit tot één uur ‘s middags in haar bed, ze gaat niet naar feestjes, ze drinkt niet, rookt niet. En tuurlijk heeft ze wel eens wedstrijdstress. Maar als ik zie hoeveel lol ze heeft met haar skateboardvrienden van over de hele wereld, wat voor avonturen ze beleeft en met hoeveel plezier ze elke dag weer met haar skateboard op pad gaat, dan weet ik dat het goed is.”

Als ik jou zo hoor lijkt het leven met een topsporter appeltje eitje. Is het echt zo makkelijk?

“Ik vind vaak vooral de dingen eromheen moeilijk en stress veroorzakend. Zoals wanneer we ingewikkelde visums moeten aanvragen. En vorige maand moest ze starten met haar ‘Whereabouts’ bijhouden voor de dopingautoriteit. Dat geeft stress omdat als wij administratief iets verkeerds doen, Keet daar de dupe van is. Zo stond ze bijvoorbeeld één keer op Schiphol terwijl het visum naar Rusland niet goed geregeld was. Terwijl wij ervan uitgingen dat dat allemaal in orde was. Ze miste toen die wedstrijd.

Verder vind ik het, als er veel gereisd wordt, soms moeilijk dat onze levens letterlijk en figuurlijk ver uit elkaar liggen. Na zo’n periode moeten Henno en ik weer een beetje naar elkaar toe groeien. Het afgelopen corona-jaar was op dat vlak voor ons een heel fijn cadeau.”