Het topsportkind en de rollercoaster: 2019 vs 2020

Ik scroll door mijn telefoon op zoek naar een goede foto van Keet. Ik kom langs lockdown-foto’s, langs foto’s van Teun en mij in de bios, van Teun en mij thuis, van onze nieuwe kat, van onze nieuwe tuin. Heel veel leuke foto’s maar verdacht weinig van Keet. En dan beland ik in 2019. Ik word bijna duizelig van de activiteiten die elkaar toen opvolgden: achteruit scrollend zie ik 2019 in omgekeerde volgorde: het NOS Sportgala in december waar ze de prijs won voor Sporttalent van 2019, mijn reis met Keet naar Rio voor de Street League wedstrijd, Henno en Keet naar China. Keet op Schiphol omdat ze zonder ons naar Rusland ging en daar (voor ons totaal onverwacht) Europees Kampioen werd.

Vergeleken met dit corona-jaar waarin we vooral in en om ons huis in Utrecht leefden, lijkt het jaar 2019 nog grotere rollercoaster dan we het al vonden. En wat leerden we veel. Ik zie ons nog zitten achter onze laptop. ‘Moeten we weer een ESTA aanvragen of geldt de vorige nog?’ toen Keet voor de tweede of derde keer naar Amerika moest voor een wedstrijd. En wat een stress toen we zittend in een hotelkamer in Spanje in de zomer van 2019 alle formulieren voor China moesten invullen. Met plaatsnamen waar je geen bal van snapt en provincies die je moet aankruisen maar die net weer niet overeenkomen met het dropdown menu in je scherm. Hoe we in de stad Vigo op zoek gingen naar een postkantoor dat Henno’s en Keet’s paspoort veilig naar het visumbureau in Nederland kon sturen. Zodat zij het verder voor ons konden regelen. Hoe we dat maar gewoon moesten vertrouwen. En Keet en Henno dus de laatste twee weken van onze vakantie zonder paspoort door Frankrijk en Spanje reisden, zodat in Nederland de papieren geregeld konden worden. En wat opluchting toen we een berichtje kregen van datzelfde visumbureau dat het allemaal geregeld was. En dat de paspoorten twee dagen later met stempels en al aangetekend weer bij ons thuis werden afgeleverd.

Ik denk ook terug aan de eerdere skateboardreis naar Rusland die in het water viel omdat we niet wisten dat we een visum moesten aanvragen. En dat het visumbureau dat echt nog last minute voor ons wilde regelen, ware het niet dat er toevallig die dag computerstoringen waren. En Keet achterbleef in Nederland terwijl haar vrienden in de lucht hingen richting Moskou.

In plaats van over de wereld te vliegen, vloog Keet dit jaar over onze eigen stoep.

Ik scroll weer naar boven en beland bij begin 2020. Keet houdt een groot vel vast met daarop haar indrukwekkende schema voor dit jaar: Lima, China, Japan, Londen, Californië, Australië en uiteindelijk de Olympische Spelen in Tokyo stonden gepland. Eén voor één werden ze geschrapt. In plaats van over de wereld te vliegen, vloog ze dit jaar over onze eigen stoep. Ze bestelde een extra rail en onze vriend Arjan maakte nog een ander obstakel voor op de stoep en zo ontstond haar eigen micro-skateparkje voor de deur waar ze een aantal tricks kon blijven oefenen. In mei mocht ze dankzij haar Olympische status als één van de weinigen het skatepark weer in. Wat een geluk. Ik zie foto’s van mezelf in Den Bosch voorbij komen. Want tijdens de eerste lockdown bracht ik haar elke maandag naar World Skate Center in Den Bosch waar ze gelukkig weer mocht trainen. In de uren dat zij trainde ontdekte ik de Bosche stad, haar omgeving en de Bosche bol. Zoals ik het jaar daarvoor Long Beach California ontdekte terwijl zij haar runs op de wedstrijdbaan onder de knie aan het krijgen was.

Dit jaar was op een heleboel vlakken een stuk stiller. Het bracht ook rust om even geen ticketstress te hebben. Om zonder ingewikkelde schema’s te leven en om niet steeds van elkaar gescheiden te moeten leven. Maar het begint weer te kriebelen. Langzaam worden er weer plannen gemaakt. Wat als dat vaccin er is, zouden de Olympische Spelen dan toch nog doorgaan? Zullen de wedstrijden die eigenlijk in het voorjaar 2020 gepland stonden dan nu in het voorjaar van 2021 gaan plaatsvinden?

Kijkend naar het nieuws kan ik het me nog haast niet voorstellen. Maar wat zou het mooi zijn als we ergens de komende maanden ons weer gewoon druk kunnen maken over wedstrijdrankings, over vluchten, over de geldigheid van het ESTA voor Amerika, en de geldigheid van Keet’s paspoort. Over wie mee gaat naar welk land.

Maar goed, ik was op zoek naar een goede foto van Keet voor mijn jaaroverzicht. Ik kies een foto van ons op Vuurtoreneiland en bedenk me dat je helemaal niet ver hoeft te reizen voor onvergetelijke plekken.