Marloes is moeder van Willem (7 jaar) en Guusje (4 jaar) en blogt over haar rommelige en drukke leven.
Het is zaterdagavond als ik tijdens de begintune van ‘Wie is de mol?’ de eerste keer een pijnscheut voel. Als een soort golfje begint het langzaam, toewerkend naar een piek om daarna -gelukkig- voor enige tijd weer te verdwijnen. Het voelt nog vrij mild en tegen het einde van mijn favoriete programma vraag ik me af of dit het echte werk is, of dat het na een nachtje slaap weer zal verdwijnen.
‘Het zet niet echt door geloof ik,’ zeg ik na nog een uurtje op de bank, ‘ik neem een paracetamol en kijk morgen wel hoe ik me voel.’ Die nacht slaap ik onrustig en met vlagen diep. Herinneringen aan dromen over witte jassen, blauwe handschoentjes en tl-verlichting in mijn gezicht hangen de volgende ochtend tussen de dikke watten in mijn hoofd. Mijn hele hoofd bonkt en de pijnscheuten zijn terug.
Ik zucht de pijn weg en ga in mijn hoofd alle mogelijke scenario’s langs
‘Moet je niet even bellen?’, vraagt mijn man vlak voor het avondeten, ‘zo gaat het toch niet langer?’ Ik schud mijn hoofd en leg hem uit dat het echt nog wel gaat en dat bovendien mijn vaste behandelaar vandaag niet werkt. Ik kan het heus nog wel even aan.
Ik zucht de pijn weg en in mijn hoofd ga ik alle mogelijke scenario’s langs. Ik ben hier nog helemaal niet klaar voor, ik wil dat het gewoon stopt, voorbijgaat, ik wil niet, ik kan dit niet. Op een mix van ibuprofen, paracetamol en maagtabletten val ik die avond weer in een onrustige slaap.
De volgende ochtend stipt om half negen bel ik de praktijk en vertel over mijn pijn die nu heel regelmatig is en alsmaar heviger wordt. Godzijdank kan ik snel langskomen, ondanks dat ik bang ben voor wat er daarna gaat komen.
‘Ik hoor het al’, zegt de witte jas, ‘we gaan even een foto maken, maar dit klinkt alsof je een wortelkanaalbehandeling moet hebben.’ Ik zucht diep en knik. ‘Ik was er al bang voor, ik beval liever nog een keer van een negenponder dan dat ik dit moet ondergaan!’ Hij lacht en kijkt me dan serieus aan. ‘Maar, net als bij een bevalling, moet je hier even doorheen, het moet er toch uit tenslotte!’ Ik kijk nu al uit naar een week bedrust, maar betwijfel of dat hoort bij een wortelkanaalbehandeling…
Geen reacties