Heb ik een temperamentvol kind?

Maud’s zoontje is inmiddels 2,5 jaar oud. Ze stuitte in september al op het boek Temperamentvolle kinderen van Eva Bronsveld. Ze had het vermoeden dat ze daar wel eens wat aan kon hebben. Want haar peuter lijkt ook wel onder die noemer te vallen. In dit blog vertelt ze wat ze las in Eva’s boek.

Toen ik het boek na de zomer binnen kreeg las ik in het voorwoord hoe Tirza van Schie het tij keerde. Zij was klaar met de strijd die ze steeds weer voerde met haar kinderen. Dankzij het boek van Eva Bronsveld wist ze wat ze anders kon doen. Waar macht de angel was in haar relatie met de kinderen, werd Eva haar redding. Het klinkt bijna te mooi om waar te zijn als ze beschrijft hoe het boek in haar gezin zorgde voor sterke, lieve, sociale en gelukkige pubers. 

Het leek me prachtig, en toch wachtte het boek nog een hele tijd op mijn nachtkastje. Overdag werd ik in beslag genomen door mijn 2,5-jarige, mijn werk en als ik tijd over heb door uitjes met gezin en/of vriendinnen. Hoewel ik me vaak voornam ‘s avonds te lezen, lag ik dan meestal uitgeteld op de bank, of toch al in bed. Kapot moe van het intensief bezig zijn met mijn zoontje, zijn sterke wil waar niet tegenop te boksen valt, en van zijn energie die van hier tot Tokio reikt. Ik herken mijn kleine mannetje dan ook volledig in de beschrijving die de auteur aan het begin van het boek geeft van temperamentvolle kinderen, en ik wilde steeds maar dat ik tijd kreeg om eindelijk dit veelbelovende boek te lezen… Dat gebeurde uiteindelijk op de terugweg van onze wintersportvakantie. De kleine man was moe van een week skiën en ik greep mijn kans.

Temperamentvol?

Temperamentvol staat gelijk aan: intens, gevoelig, opmerkzaam en een sterke eigen wil. Check:

• Intens: die van ons kan inderdaad enórm enthousiast zijn en – ja nu al – diepzinnige vragen stellen.
• Gevoelig: hij kan zich super inleven in anderen (als ik op de bank lig en zeg “ik voel me niet zo lekker”, zegt ie met een sip gezicht: “ik heb buikpijn”), geeft veel uitingen van liefde (“mama ik hou van jou!”) en hij heeft last van harde geluiden of veel prikkels tegelijk.
• Opmerkzaam: hij ziet de kleinste details, merkt veranderingen op en complimenteert mij met nieuwe kleren of nieuwe nagellak, tegelijkertijd is hij snel afgeleid en moet ie soms echt even acclimatiseren als hij op een nieuwe plek is.
• Sterke wil: ja, die van ons houdt echt vol tot ie heeft wat ie wil en hij wil álles zelf doen.

De combinatie van deze eigenschappen maakt het extra ingewikkeld, en door de met elkaar botsende eigenschappen weet het kind zelf soms niet wat hij nog wil of nodig heeft – laat staan dat jij als ouder het weet. Plus het maakt zijn gedrag moeilijk te voorspellen: de ene keer is hij superlief en meegaand, het volgende moment gooit hij de kont tegen de krib. O wat fijn dat ik hierin niet de enige ben, en onze zoon ook niet de enige is.

Je hebt geen invloed op het temperament waarmee je kind ter wereld komt, zegt Eva in haar boek. Wél heb je invloed op de persoonlijkheid die hij ontwikkelt, hoe zijn aangeboren eigenschappen doorwerken in de rest van zijn leven, en op welke manier hij zichzelf ziet.

Positieve bril

Ik kan enorm genieten van het enthousiasme en de levendigheid van onze zoon. Hij zingt erop los, vertelt honderduit en stelt aan iedereen vragen; “Hoe heet jij, waar woon je, wat is dat?” En gelukkig maar, want volgens de schrijfster is het belangrijk om de eigenschappen van je kind zoveel mogelijk door een positieve bril te bekijken. 

Maar helaas… dat lukt me niet altijd, zoals toen we laatst samen in een grote tuinwinkel waren waar hij de keer ervoor met oma was geweest en een wafel had gekregen. Je raadt al waar hij het ook deze keer op had gemunt; maar er waren geen wafels en ook al zei hij ja tegen een muffin, hij wilde per se niet dat het papiertje eraf werd gehaald. Hij moest en zou het mét papiertje erom opeten. Stampvoeten werd gillen, en dat ging over in op de grond liggen en met zijn armen in het rond slaan. Ik probeerde van alles, van kalmeren tot er voor hem zijn, hem rustig vasthouden en zeggen dat ik zijn boosheid begreep. Op zulke momenten weet ik echt even niet wat hij nodig heeft.

Wat een temperamentvol kind nodig heeft

En daarvoor wilde ik dus dat boek lezen. Waarin Eva schrijft dat er vier sleutels zijn: verbinding, controle, voorspelbaarheid en ontspanning. Maar eerst en vooral is het ook belangrijk om tegemoet te komen aan alle basisbehoeften, want dat is voor temperamentvolle kinderen nog belangrijker dan voor gemiddelde kids, denk aan slaap, eten en drinken.

Ik ga vol goede moed verder lezen en schrijf volgende week meer over deze vier sleutels en of ze mij helpen. En jou hopelijk ook!

Het boek Temperamentvolle kinderen

Het boek Temperamentvolle kinderen van Eva Bronsveld heeft al heel veel ouders geholpen met tips over hoe ze een temperamentvol kind goed kunnen begeleiden en ondersteunen. Het boek is inmiddels al aan zijn 17e druk toe en onlangs is deze herziene versie verschenen.
Eva: “Als je een temperamentvol kind goed begeleidt en ondersteunt, zullen de voordelen steeds vaker de bovenhand voeren. Maar dat vraagt vaak wel meer van jou als ouder dan de opvoeding van een niet-temperamentvol kind. Heb jij een kind dat opvliegender lijkt te zijn dan andere kinderen? Lijkt jouw kind soms koppiger dan anderen of kan hij van slag raken van iets waarvan je het totaal niet had verwacht? Dan lijkt het er op dat je te maken hebt met een temperamentvol kind.” Het boek vol handreikingen en tips verandert het kind niet, maar de opvoeder wel. Het boek kost €21,99 en is onder andere hier te koop.